Σίγουρα το ύφος των Manos Six Αnd Τhe Muddy Devil δεν είναι τόσο προσφιλές για εμένα και τα ακούσματα μου, ωστόσο ακούγοντας το δίσκο δεν μπορώ να πω ότι με «χάλασε». Το άκρως αντίθετο. Πέρασε η ώρα μου ευχάριστα αφού συνθέσεις κατά μέσο όρο κινούνταν είτε στα δύο, είτε στα τέσσερα λεπτά. Όμως ας δούμε περί τίνος πρόκειται.
Για να μπείτε στο κλίμα του ακουστικού αυτού duo, θα σας πω πως αποτελείται από τους Manos Six και τον Muddy Devil ή κατά κόσμον Στάμο Αμπάτη, αμφότεροι μέλη των :Skull & Dawn:. Οι ιστορίες του Αμερικάνικου Νότου παρέα με ένα bourbon και το banjo σε πρωτεύων ρόλο σε κερδίζουν σε κάθε λεπτό καθώς το μουσικό ηχόχρωμα που κινούνται είναι αυτό το Dark-Americana, Death-Country, Neo-Folk κράμα, στο οποίο προσθέστε και black metal riffing (σ.σ.: και φωνητικά) να υποβόσκει σε σημεία, περιτυλιγμένο εξαιρετικά με αποκαλυπτικά/μυστικιστικά στοιχεία, τα οποία σε πιάνουν με την μία, κάνοντας το αποτέλεσμα απλά μαγευτικό. Το περίεργο black metal riff έχει τοποθετηθεί εξαιρετικά μιας και έρχεται και φεύγει, αλλά η «μεγάλη μαγκιά» και αληθινή μαγεία της κυκλοφορίας είναι η χρησιμοποίηση αυτής της bluesy ακουστικής κιθάρας και της εξαιρετικής φωνητικής απόδοσης/ερμηνείας, όπως αυτήν την συναντούμε για παράδειγμα στο φανταστικό “Willow Tree”, το οποίο είναι το hit του δίσκου, με τους στίχους να μην είναι και τόσο αισιόδοξοι.
Το παράδοξο για εμένα αναφορικά με την όλη κυκλοφορία είναι ότι έτσι όπως είναι τοποθετημένα σε σειρά τα κομμάτια, σου δίνουν την αίσθηση πως πρόκειται για ένα soundtrack μιας ταινίας. Φίλοι μου, αν κάποιος θα έπρεπε να αναζητήσει μουσική για μια ταινία που η θεματολογία της θα ήταν Αμερικανικός Νότος, βάλτοι, ποταμόπλοια και ατελείωτη κατανάλωση bourbon, απλά παίρνει το “Swamp Suicide” και το ενσωματώνει ολόκληρο σε αυτήν. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όποιον είναι λάτρης της φιλοσοφίας αυτής.
8/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
