Αντιπαρέρχομαι το αστείο όνομα της εταιρείας και προχωρώ κατευθείαν στη κριτική του δίσκου. Οι Lelahel είναι Αλγερινοί και η καταγωγή τους μου είχε κινήσει τη περιέργεια παλιότερα και έτσι είχα πέσει πάνω στο ντεμπούτο ep τους με τίτλο “Al Intihar” του 2012 από το οποίο μου είχε κάνει αρκετά καλή εντύπωση η κιθαριστική δουλειά αλλά κάποια σημεία μου φαινόντουσαν αρκετά γραφικά για να μην πω τίποτα άλλο. Εν έτη 2014 έρχεται η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά και τα πράγματα είναι σαφώς πολύ καλύτερα. Ο ήχος τους πια θα έλεγα ότι μετακινήθηκε από το death/black στο καθαρό death metal.Το γεγονός τώρα ότι κουβαλάνε (προφανώς) πολλά ανατολίτικα στοιχεία κάνει τους Nile να είναι οι πρώτοι που έρχονται στο μυαλό ακούγοντας αυτούς εδώ , χωρίς βέβαια να καταφέρνουν να φτάσουν τέτοιες απάτητες κορυφές, που για να είμαστε και ειλικρινείς, κανείς μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε έστω να σταθεί απέναντι τους. Τα βορβορώδη φωνητικά σαφώς και αυτά με τη σειρά τους παραπέμπουν στα αντίστοιχα μουμιοειδή του τεράστιου Karl Sanders με τη διαφορά πως εδώ εναλλάσσονται με τα αντίστοιχα υψίσυχνα, κοντά στη χροιά του Jeff Walker (για να γίνω κατανοητός), που είναι πάλι ευθύνη του θηριώδη κιθαρίστα και τραγουδιστή της μπάντας .Το παίξιμο εδώ από την άλλη δεν έχει αυτή την ολοκληρωτική καταιγιστικότητα των Nile ούτε άλλωστε τα εκτενέστατα solos τους. Από την άλλη όσο και να θέλει κανείς να τους κατηγορήσει για αντιγραφείς δεν μπορεί να αγνοήσει πως το death metal των Nile που κάθε οπαδός του ήχου έχει προσκυνήσει αναμφίβολα και δανείζεται/μεταφέρει στοιχεία από την περιοχή όπου αυτοί εδώ κατοικούν, οπότε σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ελαφρά τη καρδία ως στυγνοί αντιγραφείς και τίποτα παραπάνω. Είναι από εκείνες τις φορές που η καταγωγή σου κινεί τη περιέργεια να δεις πως ακούγονται και είναι σε αυτή τη περίπτωση δυο φορές ευχάριστο γεγονός όταν αυτοί παίζουν και καλά. Κομμάτια σαν τo “Black Hands” ή το “Kalimet Essir” σίγουρα αξίζουν της προσοχής σας. Σε αυτό το σημείο αν και δεν κολλάει θα ήθελα να σας προτείνω να τσεκάρετε μια ακόμη φοβερή μπάντα από Ισραήλ μεριά (για να τους έχετε και πακετάκι στο μυαλό σας) τους φοβερούς Eternal Grey. Τέλος, η προφορά των στίχων στη δική τους γλώσσα με αυτή την evil χροιά είναι από μόνη της ένα highlight για το δίσκο. Αυτά λοιπόν…
7/10
Τάσος Δεληγιάννης
[email protected]
