Χρειάστηκαν σχεδόν 10 χρόνια ώστε να γίνει το μεγάλο μεταβατικό βήμα από EP σε πρώτο επίσημο full-length δίσκο για το ντουέτο απ’ το δοξασμένο New Jersey. Οι Vessel Of Light είναι άλλο ένα παρακλάδι στο ατελείωτο γενεαλογικό δέντρο του heavy/doom, αρχής γενομένης φυσικά από Black Sabbath. Από κει και έπειτα θα βρεις πολλές και διάφορες επιρροές, περισσότερες εκ των οποίων προέρχονται κυρίως από 90s μεριά.
Λίγο πιο αναλυτικά, τώρα. Το παρθενικό “Woodshed” των Αμερικάνων προσπαθεί στην ουσία να παίξει μπάλα τόσο με βαριά και αργόσυρτα riffs του early-90s heavy/blues rock τύπου Danzig, όσο και με πιο alternative πρίσμα με αναφορές σε Marilyn Manson και Nine Inch Nails. Όλα αυτά βέβαια χωρίς να απομακρύνονται από τον κοινό doom γνώμονα του Tony Iommi και της παρέας του που τα ενώνει με ένα παράδοξο και εντυπωσιακό τρόπο. Ακούγονται σε φάσεις ως χαμένοι γιοί των Alice In Chains με το distortion της κιθάρας και τα δεύτερα φωνητικά ορισμένων refrains (“Watching The Fire”, “Beyond The Cellar Door”) πράγμα που, κατά τη γνώμη μου, αποπροσανατολίζει επιπλέον τη μουσική ταυτότητα που θέλουν να συστήσουν. Είναι heavy; Είναι doom; Είναι stoner; Κανείς δε μπορεί να δώσει σίγουρη απάντηση. Το μόνο σίγουρο είναι πως έχει έναν old-school, πολυμορφικό χαρακτήρα και αυτό είναι στην τελική που το σώζει. Μην ξεχνάμε πως ο Dan Lorenzo κουβαλάει και εμπειρίες από τη θητεία του στους Hades και Non-Fiction, γι’ αυτό και το “Woodshed” έχει και αρκετές αλλά λίγο σποραδικές δόσεις πιο καθαρού heavy metal.
Το τέλος της ακρόασης με βρήκε σχετικά ικανοποιημένο. Ίσως θα προτιμούσα λίγη παραπάνω ταχύτητα , μιας και το slow-tempo ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα του γούστου μου. Ωστόσο είναι ένα album που αντιπροσωπεύει πλήρως το σκληρό ήχο όπως αυτός ακουγόταν στις αρχές των ‘90s. Ανάμεσα, δηλαδή, στο χρονικό διάστημα που το glam metal είχε πεθάνει και το nu-metal ήταν μια ανάσα μακριά.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
