Αν κάτι σημάδεψε τη μεσαιωνική Ευρώπη κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ., αυτό είναι η επιδημία της Μαύρης Πανώλης, η οποία ξέσπασε το 1347 και στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Το 1349 έφτασε και στη Νορβηγία. 1349, λοιπόν, και το όνομα των blackmetal Νορβηγών που κυκλοφορούν το μανιασμένο, όπως άλλωστε και η πανώλη, “The Infernal Pathway”.
Οι ίδιοι οι 1349 υπόσχονταν ότι το “The Infernal Pathway” θα ήταν μία κολασμένη, ακουστική πυρά. Ευτυχώς για εμάς, την τήρησαν την υπόσχεσή τους. Το album αποτελείται από οχτώ κομμάτια που μπλέκουν πανέμορφα το black με το thrash metal, τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από τρία ιντερλούδια. Δυναμικά riff, απειλητικά solo (o Archaon δίνει ρέστα) και επιθετικά blastbeat κατακλύζουν τον ακροατή, καθώς χτίζεται χαώδης και φρικτή ένταση.
Τα thrash στοιχεία που είναι παρόντα σε όλη τη διάρκεια του “The Infernal Pathway” εμπλουτίζουν και αναδεικνύουν τη μανία και τον τρομερό χαρακτήρα του. Επιπλέον, υπάρχουν στιγμές όπου το παραδοσιακό black metalτων 1349 δέχεται μερικές μελωδικότερες επιρροές, όπως το “Stand Tall In Fire” (σ.σ. το προσωπικό αγαπημένο μου). Το συγκεκριμένο τραγούδι, είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα της γνωστής φράσης «κρατάω το καλύτερο για το τέλος», αφού ο επίλογος του album είναι ένα οχτάλεπτο κομμάτι (το μεγαλύτερο του δίσκου), με περισσότερο αργό tempo και μερικά καθαρά φωνητικά, ή καλύτερα απαγγελίες.
Ας πάμε τώρα στα ιντερλούδια στα οποία αναφέρθηκα παραπάνω. Δυστυχώς, είναι εντελώς άκυρα και δεν προσφέρουν τίποτα, πέρα από το να σου σπάνε τα νεύρα επειδή κόβουν τη ροή του δίσκου. Δεν έχουν κάτι το ατμοσφαιρικό, ώστε να μπορείς να πεις ότι τουλάχιστον συνεισφέρουν στη διατήρηση των συναισθημάτων που γεννάει ο ήχος. Δεν είναι καν καλό horror ambient, μιας και υποθέτω πως σε κάτι τέτοιο αποσκοπούσαν. Είναι απλώς θόρυβος που θα έπρεπε να λείπει.
Το “The Infernal Pathway”, εντέλει, είναι ένας δίσκος που, αν και δε φτάνει το “Demonoir”, για να τα λέμε όλα, σίγουρα αποζημιώνει τους οπαδούς των 1349 για την αναμονή 5 χρόνων από την κυκλοφορία του προηγούμενου τους δίσκου, “Massive Cauldron of Chaos”. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε οπαδούς του black, αλλά και όχι μόνο.
7,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
