Όταν κάθεσαι να γράψεις λίγα λόγια για μια μπάντα σαν τους Lonewolf, ίσως ένα από τα πιο cult metal συγκροτήματα της Ευρώπης, για μια καινούργια κυκλοφορία τους, τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα. Αυτό γιατί δεν μπορείς παρά να συμπαθείς την ‘αθωότητα’ με την οποία γράφουν μουσική και κυκλοφορούν δίσκους. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μετά τις σχετικά μέτριες κυκλοφορίες των “Army of the Damned”, “The Fourth and Final Horseman” και “Cult of Steel”, το διάλειμμα των 2 χρόνων που πήραν και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το “The Heathen Dawn”, ήταν κάτι που χρειαζόταν η μπάντα, αφού η προηγούμενη τους κυκλοφορία είχε πολλές καλές στιγμές και έδειχνε να βάζει πίσω στο καλό δρόμο τους Γάλλους.
Ένα χρόνο μετά, οι Lonewolf, γυρίζουν και πάλι στο σερί του δίσκο ανά χρόνο, αλλά έχοντας και νέο αίμα στις τάξεις τους, τον Michael Hellström των Elvenstorm στις κιθάρες, κάτι που κάνει κάποιους να αναρωτιούνται αν υπάρχει και κάποια ανανέωση στις ιδέες των Lonewolf. Η απάντηση είναι και ναι και όχι, γιατί, οι Lonewolf μάλλον θα παραμείνουν η speed/power metal μπάντα που έχουμε γνωρίσει για πάντα.
Όταν τα πρώτα riffτου “Unleash The Wolf” αρχίζουν και χτυπάνε τα αυτιά σου, δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις με αυτό το metal ύμνο. Speedάτο με @@δάτες κιθάρες και φοβερές μελωδίες δεν μπορεί να σε συνεπάρει. Το ίδιο συμβαίνει και με το “Souls Of Black” και ειδικά το “Through Fire, Ice And Blood”, όπου αν και οι ρυθμοί πέφτουν, οι μελωδίες και τα riff δεν μπορούν παρά να σε συνεπάρουν με την ίδια ευκολία.
Από εκεί και πέρα όμως, τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν την κατιούσα, αφού κομμάτια σαν το “Flight 19” ή το “Evil” δεν έχουν κάτι το τρομερό να αναδείξουν. Γενικά όταν οι Lonewolf αποφασίζουν στο “Raised On Metal” να ρίξουν τις ταχύτητες, εκτός των δυο παραπάνω εξαιρέσεων, δεν έχουν κάτι το τρομερό να μας δείξουν.
Η επιστροφή γίνεται δυστυχώς στα δύο bonus κομμάτια του Digipack, τα “Swansong” και “Demon’s Call”, όπου η μπάντα και πάλι δείχνει το καλό της πρόσωπο με ωραία riff, έξυπνες δομές και αξιομνημόνευτα ρεφρέν.
Δυστυχώς το “Raised On Metal” με τον τόσο κλισέ τίτλο, είναι ένας πολύ άνισος δίσκος. Περιέχει κάποια πολύ ωραία κομμάτια τευτονικού metal, με φυσικά την βασική επιρροή να είναι οι Running Wild, αλλά περιέχει και τραγούδια τα οποία πέφτουν κάτω του μετρίου. Ίσως τα διαλείμματα να ωφελήσουν περισσότερο τους συμπαθείς και πλέον κλασσικούς Lonewolf, στο να δημιουργήσουν καλύτερες κυκλοφορίες στο μέλλον. Προς το παρόν…
5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
