Θυμάστε το John Travolta στο αξέχαστο Grease; Ωραία. Θυμάστε τον Elvis Presley όταν έγραφε ιστορία με χρυσά γράμματα στο Jailhouse Rock; Τέλεια. Πάρτε αυτά τα δύο στοιχεία, βάλτε μέσα και όλο το Rockabilly κίνημα των ’50s και χώστε σφήνα τη Σουηδία. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι TT Grace, ένα rock ‘n’ roll συγκρότημα που μόνο ως φόρος τιμής προς το Βασιλιά θα μπορούσε να λειτουργήσει. Όχι, δεν τους αδικώ. Από την εμφάνισή τους και μόνο είναι φως φανάρι (το μαλλί-“κόκορας” και η φαβορίτα μέχρι το λαιμό εν έτει 2010 φαντάζουν γελοία). Τα κομμάτια του Original δε, το λένε από μόνα τους. Από τα ρυθμικά keyboards και την απίστευτα μικρή διάρκειά τους, μέχρι τα “σουμπι-ντουμπι-ντουμπι-ουα-ουα” δεύτερα φωνητικά και το πιάνο, το album βρωμάει και ζέχνει δεκαετία του ’50. Δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να τους πάρουμε τούτους εδώ στα σοβαρά, εάν αναλογιστεί κανείς ότι είναι απ’ τη Σουηδία. Και το λέω αυτό εννοώντας ότι ο καθένας σήμερα την έχει δει Αμερικάνος. Εδώ όμως πρόκειται για τελείως διαφορετική μουσική απ’ ότι έχουμε συνηθίσει. Δεν απευθύνονται σε μεταλλάδες. Ούτε καν rockάδες. Άντε ίσως σε κάποιον που έχει μεγαλώσει με Doors και πάλι πολύ λέω. Γι’ αυτό μη διανοηθείς καν να βάλεις αυτό το CD στο στερεωφωνικό σου με απώτερο σκοπό να κάνεις το τρελό headbanging, γιατί θα βρεθείς προ μεγάλων εκπλήξεων, αν και μάλλον θα το καταλάβεις από τον wannabe Elvis στο εξώφυλλο. Ενδείκνυται για χαβαλέ και μόνο. Ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν υπερβολή. Τελικά Στοκχόλμη-Graceland είναι δυο τσιγάρα δρόμος.
4,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
