Όποιο ανθρώπινο ων με μπόλικη υπομονή παρακολουθεί τους Atrocity ανά τα χρόνια της πορείας τους, δεν θα μπορούσε παρά να τους χαρακτηρίσει αναποφάσιστους. Εδώ και παραπάνω από μιάμιση δεκαετία ο frontman Alexander Krull και η παρέα του πάνε από το ατμοσφαιρικό στο industrial και πάλι πίσω ωσάν ηλεκτρομαγνητική ταλάντωση, με μικρές παραλλαγές στο ύφος τους κάθε φορά, κάνοντας ενίοτε στάσεις σε καμιά συλλογή με διασκευές, έτσι, για την αλλαγή. Αυτή τη φορά αποφάσισαν να προσθέσουν μερικές μοίρες στην στροφή τους και να προσανατολιστούν σε κάτι που μέχρι στιγμής δεν είχαν ξαναδοκιμάσει. Φώναξε λοιπόν ο Alejandro την αδερφούλα του Yasmin, η οποία βαθύτατα επηρεασμένη από την γιγάντια Lisa Gerrand έδωσε την απαραίτητη folk νότα στο σχήμα. Το folk από την άλλη σαν είδος είναι από τα πλέον καταπονημένα στον χώρο της metal, έχοντας τις πιθανότητες να ξανανιώσει εντελώς εναντίον του. Πόσο μάλλον παιγμένο από μια μπάντα η οποία ακόμη δεν έχει κατασταλάξει με το τι θέλει επιτέλους από τον ήχο της και πιθανότατα να μην το κάνει ποτέ. Όλος ο δίσκος βασίζεται πάνω σε μερικά chatcy κομμάτια όπως το ‘Call of Yestertear’ και σε ένα μεγάλο όνομα. Στα αυτιά μου δυστυχώς αυτός ο συνδυασμός δεν δούλεψε και παρότι δεν είναι κακό σαν σύνθεση, απεχθάνομαι την νοοτροπία του.
4/10
Αγγελική Καπίρη
