Όποιος ακούσει το “Nullity” έχοντας πρώτα ακούσει το “Ruined”, σίγουρα καταλαβαίνει από τις πρώτες νότες τι είχε στο μυαλό της η πεντάδα από τη Βοστώνη, όταν δήλωνε ότι θέλει να δημιουργήσει ένα δίσκο αποτελούμενο από τραγούδια και όχι απλά παρατεταγμένα σε σειρά riffs. Ενώ ο πρώτος δίσκος τοποθέτησε τον πειραματισμό του στην doom περσόνα των Electric Wizard, ο δεύτερος τινάζει τα πάντα στον αέρα και επεκτείνει την αλλοφροσύνη των δημιουργών σε ολόκληρο το φάσμα του ακραίου ήχου. Υποδειγματικός τρόπος σύνθεσης, post-rock με τη λιγότερο καταχρηστική έννοια του όρου και ένας σπουδαίος δίσκος που δεν νιώθει καθόλου την ανάγκη να το παίξει σπουδαίος.
Το εισαγωγικό “The Great Imitator” δεν ταιριάζει καθόλου με τις σύγχρονες καταναγκαστικά υπερφιλόδοξες metal συνθέσεις, αλλά κουβαλάει μία αληθινή ποιότητα. Στα “Fostering This Nullity” και “I Am The Island”, ονειρικά post-rock φωνητικά και αρμονίες εναλλάσσονται με growls και κιθάρες βγαλμένες μέσα από τόνους sludge λάσπης. Γενικά, ο τραγουδιστής Alec Rodriguez, που ξεκίνησε ως τεχνικός ήχου για την Chelsea Wolfe, «γλεντάει» κόσμο και κοσμάκη ανήκοντα σε συγγενή ιδιώματα και όχι μόνο. Κορυφαία στιγμή του το sludge όργιο πνιχτών κραυγών στο “Alone In The Column”. Η συνέχεια με τους βάλτους του “Versterven” δεν αφήνει αμφιβολίες. Death, doom, sludge, το σχήμα αριστεύει σε όλα, ενώ κάνει και ορισμένες στάσεις σε alternative metal μονοπάτια. Στo “The Great Filter” για παράδειγμα, τιμά τους ήρωες της underground αμερικάνικης alt 90s σκηνής Unsane και Failure, χωρίς να χάνει επ’ ουδενί τον ακραίο χαρακτήρα του.
Το δεύτερο single του δίσκου “Toba” παίρνει το όνομα της υπερηφαιστειογενούς λίμνης της Σουμάτρας, πιστό στο στιχουργικό ύφος του δίσκου που πραγματεύεται την εκδίκηση της φύσης απέναντι στον άνθρωπο και την αδυναμία του τελευταίου, μοιάζει σαν γέφυρα ανάμεσα στον ακροατή και την μουσική. Μακριά από κλισέ ακτιβιστικές πόζες και διδακτικές υστερίες, οι Lesser Glow δεν προσπαθούν να φτιάξουν ογκώδεις θεατρινίστικες περσόνες, ούτε παίζουν με όρους social media greenwashing για να τους συμπαθήσουμε. Αφουγκράζονται κάτι σημαντικό σαν κανονικοί άνθρωποι που το ζουν σε πραγματικό χρόνο. Και είναι ανατριχιαστικοί ακριβώς γι’ αυτό.
Αν ήταν να επιλέξω ένα ταίρι του “Nullity” από τους μεγάλους δίσκους του doom, θα διάλεγα το “Lunar Womb” των The Obsessed. Ταίρι όχι τόσο ως προς την ηχητική συγγένεια, αλλά ως προς την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε κάθε νέα ακρόαση. Να αλλάζει αλλεπάλληλες μορφές, αλλά διατηρώντας μια προσωπικότητα με συνεκτικότητα και βάθος, που υπέρκειται των υποειδών που υπηρετεί. Οι Lesser Glow έχτισαν έναν μαγνητιστικό κόσμο μακριά από βαρετούς καταναγκασμούς της metal επικαιρότητας, αδιαφορώντας πλήρως για το κοινό που εμμονικά περιμένει από τη μουσική να μετατραπεί σε είδωλο των νευρώσεων και των προτιμήσεών του.
Ξανά, καλή μουσική δεν είναι απαραίτητα η φαντασμαγορία. Είναι και εκείνη που ανοίγει περίεργους δρόμους και προτείνει εναλλακτικές οπτικές υποχθόνια, κι ας μη σε σηκώνει επάνω για επευφημίες. Άλλωστε οι επευφημίες κάποια στιγμή σταματάνε. Στους περίεργους δρόμους, όμως, είναι που ξαναεπιστρέφουμε.
8,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
