Οι Nordgeist σχηματίστηκαν το 2017 και προέρχονται από την πόλη Bratsk της Σιβηρίας. Κάποτε οι νομαδικοί λαοί Buryat, που είχαν σχέση με τους Μογγόλους, εγκαταστάθηκαν σε αυτήν την περιοχή, γνωστοί για τους στενούς δεσμούς τους με τη φύση. Το Bratsk που βρίσκεται στην υποαρκτική κλιματική ζώνη και οι μεγάλοι σε διάρκεια σκοτεινοί χειμώνες είναι οι κύριες πηγές έμπνευσης. Πίσω από τους Nordgeist βρίσκεται μόνο ένα πρόσωπο, μια μυστηριώδης μουσικός με αρκετά δημιουργικό μυαλό. Η ερμηνεία της για το black metal προφανώς επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη σκανδιναβική σκηνή, ενσωματώνοντας μελωδίες και δημιουργώντας υπέροχα κινηματογραφικά ηχητικά τοπία.
Μέχρι τώρα είχαμε ακούσει μόνο ένα κομμάτι, το “Voron”, το ποιο προέρχεται από την μοναδική κυκλοφορία της, ένα split του 2018 με τίτλο “Nordwinter”. Με τον ήχο που τους ανακάλυψα πριν τρία χρόνια, έτσι συνεχίζουν με το ίδιο στυλ και στο ντεμπούτο album με τίτλο “Frostwinter”. Θεωρώ το black metal ένα αρκετά δύσκολο είδος, όχι τόσο στο να παίξεις βαβούρα και ηχορύπανση αλλά στο να καταφέρεις να μεταφέρεις στον ακροατή αυτήν την ακραία αίσθηση που θες και να τον βάλεις να συμμετέχει σε ένα υπερβατικό μουσικό σύνολο.
Το “Frostwinter”, περιέχει τέσσερις δυνατές συνθέσεις που αν και οδεύουμε προς το καλοκαίρι θα μας γυρίσουν πίσω στο χειμώνα. Το όλο concept των κομματιών είναι ιδιαίτερο και δεν μπορώ να πω ότι υπάρχουν συγκεκριμένες επιρροές από συγκροτήματα. Έτσι, με βασική έμπνευση το καταχείμωνο η Τ θα διηγηθεί ιστορίες και θρύλους της χώρας της. Κάθε τραγούδι διαρκεί πάνω από δέκα λεπτά, με μια ανατριχίλα να επικρατεί καθώς ο παγωμένος αέρας φυσάει και ακούγονται διάφοροι ήχοι. Ο βασικός πρωταγωνιστής είναι οι κιθάρες με τα riffs να σας μεταφέρουν σε ένα χιονισμένο τοπίο ενώ οι κραυγές αντηχούν δημιουργώντας μια ακραία ατμόσφαιρα.
Το “Frostwinter” είναι ένα άκρως συναισθηματικό album καθώς ξεχειλίζει από θυμό και απελπισία. Αν και είναι καλοδουλεμένο, εν τούτοις δείχνει ότι έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Ο δίσκος είναι δύσκολος στο άκουσμα και πρέπει να σου αρέσει αυτό το μοναδικό στυλ που σε ρίχνει σε ένα μελαγχολικό κυκλώνα, διαφορετικά θα το βρεις βαρετό και κουραστικό. Αναμένω με ανυπομονησία να δω την εξέλιξη της T.
6/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
