Τέταρτο κατά σειρά album για τους Cursed Cemetery από τη Ρουμανία με τον τίτλο “A Forgotten Epitaph”. Η μπάντα ξεκίνησε αρχικά να κινείται σε ήχους noise/death/black metal, για να καταλήξει σε ritual/drone/funeral doom/psychedelic/ambient black metal. Πράγματι, ακούγοντας τα τρία κομμάτια που συνθέτουν τον δίσκο (διάρκειας 60’) μπορεί κανείς να διακρίνει όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία, τα οποία χρωματίζουν με τον ήχο τους τις βασικές θεματικές του συγκροτήματος που είναι ο αποκρυφισμός, τα σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια, αλλά και ο θάνατος / αυτοκτονία.
Στα μειονεκτήματα του δίσκου θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πρωτίστως τη μεγάλη του διάρκεια και δευτερευόντως τη μιζέρια, την κατάθλιψη και τη μελαγχολία που διέπει τον ακροατή. Για όσους αρέσκονται στα συναισθήματα αυτά, όμως, διαμέσου ενός ηχητικού συνονθυλεύματος διαφόρων μουσικών στοιχείων, το “A Forgotten Epitaph” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αριστούργημα, ή αλλιώς ως η επιτομή του σκοτεινού experimental black metal. Κύριο χαρακτηριστικό του δίσκου είναι το γεγονός ότι όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία εναλλάσσονται σε κάθε κομμάτι.
Ο δίσκος αποτελείται από το ομώνυμο, συν τα “Daimon” και “Burned Anchor”. Το ομώνυμο ξεκινά με τον χαρακτηριστικό ήχο του drone/funeral doom, με ritual φωνητικά, αρκετά ambient στοιχεία προς τη μέση τα οποία έως το τέλος του συνοδεύονται από ψυχεδελικά στοιχεία. Το “Burned Anchor” ξεκινά με ένα καθαρό κιθαριστικό riff που μετατρέπεται σε πιο depressive και funeral doom κατά τη διάρκεια του κομματιού και προς τη μέση καταλήγει σε πιο raw black metal, με έντονους κιθαριστικούς ρυθμούς και αρκετές κραυγές, οι οποίες συνεχίζουν να παραμένουν, αλλά με τις κιθάρες πιο ήρεμες. Το κομμάτι κλείνει με έναν ψυχεδελικό και ambient ήχο.
Το “Daimon” είναι ίσως το πιο ατμοσφαιρικό και καταθλιπτικό κομμάτι εκ των τριών του δίσκου, με τα φωνητικά να αγγίζουν τα όρια του suicidal depressive. Το κομμάτι δημιουργεί αρχικά στον ακροατή ένα έντονο συναίσθημα ανησυχίας και φόβου, το οποίο επιτείνεται από τα ακατάληπτα ουρλιαχτά και μουρμουρητά που ακούγονται από το βάθος, πριν συνεχίσει σε πιο funeral doom ρυθμούς. Εν συνεχεία το κομμάτι οδηγείται σε ritual ήχους σαν να ακούγεται μελωδός και κλείνει με μία δόση ψυχεδέλειας.
Οι όροι ηχητική αναρχία και ταξινομημένο χάος θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν απόλυτα τον δίσκο των Ρουμάνων που αν και κινείται σε συγκεκριμένους ρυθμούς και στα τρία κομμάτια, παρουσιάζει ενδιαφέρον ως προς τη μείξη των ποικίλων και ετερόκλητων μουσικών στοιχείων που έχουν χρησιμοποιηθεί, με το αποτέλεσμα να είναι κάτι παραπάνω από μίας ώρας εμβάθυνση στα εσώτερα του ψυχικού κόσμου του σκότους.
8/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
