Έλαχε λοιπόν σε μένα ο κλήρος να παρουσιάσω το καινούριο album των Sabaton. Συγκρότημα που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, οι Σουηδοί έχουν καταφέρει (με πολύ κόπο και ιδρώτα είναι η αλήθεια) να μιλάει όλη η διεθνής metal κοινότητα γι’ αυτούς. Με συνεχή παρουσία στα social media αλλά και παίζοντας άψογα με τους κανόνες του marketing, αυξάνουν συνεχώς το κοινό τους φέρνοντας στους χώρους μας «νέο αίμα» οπαδών κυρίως μικρότερων ηλικιών (και αυτό αν μη τι άλλο, έχει τη σημασία του).
Όσον αφορά εμένα, το μοναδικό τους album που με είχε τραβήξει κάπως ήταν το “The Art Of War”, στο περιοδικό μας μπορείτε να διαβάσετε την παρουσίαση και για το προηγούμενο τους άλμπουμ με τίτλο “The Great War”. Το ψευδοεπικό power metal τους δεν ήταν (ούτε και είναι) του γούστου μου χωρίς βέβαια να είναι άσχημο. Ανασταλτικός παράγοντας στο να με συγκινήσουν τα albums τους, είναι η τραχιά φωνή του Joackim Broden, γι’ αυτό λοιπόν σ’ αυτήν την παρουσίαση, θα επικεντρωθώ στη μουσική τους και μόνο, η οποία οφείλω να ομολογήσω μ’ έκανε να περάσω αρκετά ευχάριστα αυτό το Κυριακάτικο απόγευμα.
Τι καινούριο μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε από μια καινούρια κυκλοφορία των Sabaton; Η απάντηση είναι απολύτως τίποτα, χωρίς αυτό βέβαια να είναι κάτι αρνητικό. Οι Σουηδοί έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τη δική τους μουσική προσωπικότητα (πόσα συγκροτήματα άραγε μπορούν να το κάνουν αυτό;) και πάνω σε αυτή κινείται και το “The Art Of War”. Δηλαδή; Πλήκτρατο power metal που ενώ μπορεί να μη διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή των Sabaton.
Τα δέκα τραγούδια που απαρτίζουν το album κινούνται στους γνωστούς mid tempo ρυθμούς των Σουηδών με κάποια πιο γρήγορα περάσματα να κάνουν την εμφάνιση τους συμβάλλοντας στην ομαλή ροή του δίσκου. Είναι γνωστή η συνταγή της σύνθεσης των τραγουδιών του συγκροτήματος άλλωστε. Riffs απλά (ίσως και απλοϊκά), πομπώδεις συνθέσεις χάρη στη συνεχή και έντονη παρουσία των πλήκτρων, ευκολομνημόνευτα choruses που μετά από δύο τρεις ακροάσεις, μπορείς να τα τραγουδάς απ’ έξω. Ειδικά τα δύο τελευταία τραγούδια αποτελούν κατά την προσωπική μου άποψη, τις κορυφές του album. Το “Christmas Truce” με τις πασιφανείς αναφορές στους Savatage (“Christmas Eve” κάνεις;) και το “Versailles” με την πανέμορφη γυναικεία απαγγελία θεωρώ ότι δε θα πρέπει να λείπουν από καμία live εμφάνιση τους.
Η θεματική του album κυμαίνεται γύρω απ’ τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (είναι γνωστή η αγάπη της μπάντας στην Ευρωπαϊκή πολεμική ιστορία άλλωστε), κάτι που δεν το βλέπουμε συχνά (οι αναφορές στο Β’ ΠΠ είναι πολύ συχνότερες στα χωράφια μας) και αυτό για μένα λειτουργεί σαφώς υπέρ του δίσκου.
Συμπερασματικά λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μία κυκλοφορία που θα ικανοποιήσει τους οπαδούς του συγκροτήματος αλλά και θα προσθέσει και νέους στο πολυπληθές κοινό τους αν και προσωπικά δύσκολα βλέπω να επιστρέφω σύντομα σε αυτήν (γούστα είναι αυτά παίδες). Οι fans των Sabaton ας προσθέσουν 1-2 βαθμούς στην τελική βαθμολογία.
6/10
Στάθης Παντιώρας
stathis.pantioras@greekrebels.com
