Το “Become the Sun “ είναι ουσιαστικά το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του συγκροτήματος Egypt από την πόλη Fargo της Βόρειας Ντακότας, καθώς το 2007 είχαν παρουσιάσει την πρώτη τους δουλειά, η οποία όμως εμπεριείχε μόνο τέσσερα τραγούδια. Διάνυσαν κάποιο δρόμο, όχι στρωμένο με ροδοπέταλα, και πέρασαν κάποια χρόνια για να φτάσουν έως εδώ, εφόσον έχουν συσταθεί από το 2003. Μετά το 2007 συμπεριλήφθηκε στο σχήμα ο κιθαρίστας Neil Stein και μαζί με τον ιδρυτή Aaron Esterby (φωνή/μπάσο ) και τον Chad Heille (τύμπανα), αποτελούν το τριμελείς συγκρότημα. Ο ερχομός του Neil έφερε και πολλές αλλαγές στον ήχο και το ύφος του συγκροτήματος, αποκτώντας έναν πιο doom ήχο, με το μπάσο να κινείται στο προσκήνιο, θυμίζοντας λίγο Black Sabbath και γενικότερα συγκροτήματα των 70s. Το Mastering επιμελήθηκε ο James Plotkin (Κhanate), o οποίος επιμελείται αρκετά συγκροτήματα που ανήκουν στο χώρο του Doom, καθώς εκεί κινείται και η συγκεκριμένη μπάντα με κάποιες παρεκκλίσεις όπως θα πούμε παρακάτω. Όπως προείπαμε, το μπάσο έχει κυρίαρχο λόγο, το επιμελείται ο Aaron Esterby, δίνοντας του ξεχωριστό ηχόχρωμα όπως στο “The Village Is Silent”. Επίσης η προσκόλληση του στο blues ηχόχρωμα είναι εμφανές με χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Stalker”, χωρίς όμως να ακούγεται “κλισέ” και τετριμμένο. Οι στίχοι εξιστορούν ιστορίες προσωπικές, είτε φανταστικές, πλαισιώνοντας τες με δυνατά φωνητικά, όμως όχι ευέλικτα. Με φωνή μπαρουτοκαπνισμένη, σου δίνει μια ξεχωριστή διάσταση στον ήδη αργό & ατμοσφαιρικό ήχο. Ο Neil, κιθαρίστας με προσωπικό ύφος, μας αποδεικνύει ότι είναι εξίσου καλός στο riffing, ξεδιπλώνοντας το ένα riff μετά το άλλο αλλά και στα σόλο όπως στο “Orb Of The Wizardking”. Όλα έρχονται στο χρόνο τους συνθετικά, η κιθάρα, το μπάσο, τα ντράμς και δένουν μεταξύ τους σαν το ατσάλι. Αυτό αποδεικνύεται απόλυτα στο φινάλε του δίσκου με το εντεκάλεπτο “Elk River Fire”, το οποίο δεν έχει φωνητικά, δίνοντας σου την αίσθηση της αναμονής για την εξέλιξη του μουσικού θέματος. Τις δυνατότητες του στα τύμπανα μας δείχνει ο Chad στο “Hillside” με τις λεπτές ala Ian-Paice-Rolls. Τώρα για να κλείνουμε, με καθαρό metal έχουν λίγα να κάνουν τα παιδιά από την Βόρεια Ντακότα. Ο ήχος τους έχει ρίζες στα 70s… Ατμοσφαιρικός, rock, bluesy, αλλά απόλυτα δυνατός αργός με ξεχωριστά φωνητικά. Μουσικά ξέρουν απόλυτα την δουλειά τους και συνίσταται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του συγκεκριμένου ύφους μουσικής.
7.5/10
Χριστόφορος Ανδρώνης
