Ανοίγουν την αυλαία οι Omega Monolith, με το πρώτο τους EP. Το “duo” από την Αθήνα, μετά από πολλούς μουσικούς πειραματισμούς με εγχώριες μπάντες ένωσε τις δυνάμεις του για την δημιουργία κάτι διαφορετικού. Σίγουρα ακόμα και με την πρώτη ακρόαση καταλαβαίνεις τις καινοτομίες που διακατέχουν αυτήν την δουλειά. Για να καθοδηγήσω λίγο θα προσπαθήσω να θέσω υπό κάποια όρια το εύρος τους, όπου θα μπορούσαμε να πούμε βρίσκονται κάπου ανάμεσα σε post – Metal, Sludge, experimental, noise και Doom. Εντύπωση κάνει η έλλειψη στίχων, που παρότι μπορεί να παραπέμψει σε νωχελικά και βαρετά ακούσματα, στην προκειμένη περίπτωση δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τα τρία κομμάτια συνολικής διάρκειας τριάντα λεπτών κυμαίνονται από έντονους και ασταμάτητους ρυθμούς, σε ήρεμες και ταξιδιάρικες μελωδίες. Η πρώτη εντύπωση είναι και η καθοριστική, μιας και από την αρχή μπορείς να κατανοήσεις τον τρόπο σκέψης τους. Χαοτικά ντραμς με “τυχαίους” ρυθμούς και μία κιθάρα που διανθίζει κάθε νότα που βγαίνει από τα τύμπανα, δίνοντας σου άλλοτε ένα δυνατό χτύπημα που σε σωριάζει στα πατώματα και άλλοτε νιώθεις την ίδια δύναμη να σε μαζεύει με κάθε ευλάβεια. Ένας δίσκος που είναι για την κατάλληλη ώρα και στιγμή. Παρότι απευθύνεται σε μικρότερο κοινό δεν βρίσκω λόγο κάποιος να μην δώσει την ανάλογη προσοχή.
7.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
