Από την πανέμορφη Μάλτα μας έρχονται οι Weeping Silence με το τρίτο τους δισκογραφικό πόνημα. Είχαν προηγηθεί τα “End of an Era” του 2008 και “Theatre of Life” του 2011 ενώ αν αναζητήσει κανείς το ξεκίνημα της ιστορία τους αυτό χρονολογείται στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας. Η μπάντα είναι επταμελής και αποτελείται από τον κιθαρίστα Manuel Spiteri (ex-Stillborn), τους αδερφούς Mario και Alison Ellul σε κιθάρες και πλήκτρα, τον μπασίστα Sean Pollaco, τον ντράμερ Angelo Zammit και τέλος τα επίσης αδέρφια Joseph και Rachel Grech στα growls και τα γυναικεία αιθέρια φωνητικά αντίστοιχα. Το “For the Unsung” είναι η τελευταία κυκλοφορία στην οποία εμφανίστηκαν τα αδέρφια Grech καθώς αμέσως μετά αντικαταστάθηκαν από τους Dario Pace Taliana και Diane Camenzuli. Η μουσική των Weeping Silence είναι ένα αρκετά κοινότυπο female fronted metal στο ύφος των Theatre of Tragedy της “Velvet Darkness they Fear/Aegis” περιόδου αλλά και νεότερων συγκροτημάτων του χώρου όπως οι Leaves’ Eyes, οι Draconian και οι Within Temptation. Τα φωνητικά της Rachel είναι πολύ κοντά σε αυτά της Liv Kristine και της Sharon den Adel και τολμώ να πω ότι μοιάζουν καταπληκτικά με αυτά της Χριστιάνας των δικών μας Elysion. Σε τεχνικούς τομείς όπως παραγωγή, μίξη κλπ. είναι αξιοπρεπέστατο ενώ το ίδιο ισχύει και για το παίξιμο της μπάντας. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τα τραγούδια του “For the Unsung”: Χιλιοπαιγμένα, χιλιοακουσμένα, απορρέουν μια αίσθηση c(l)opy-paste που σ’ εκνευρίζει. Αντιγράφετε που αντιγράφετε τουλάχιστον κάντε το σωστά βρε αδερφέ. Το άκουσα, το ξανάκουσα και η αίσθηση της βαρεμάρας και του χασμουρητού που μου προκαλεί δε λέει να φύγει. Στα νέα κοριτσάκια που τώρα ανακαλύπτουν αυτό τον ήχο με μπάντες όπως οι Epica και οι After Forever σίγουρα θα τους πει πολλά. Σε αυτούς που γνωρίζουν τα κατατόπια κι έχουν μεγάλη εμπειρία από τέτοια ακούσματα πιθανόν να τους είναι αδιάφορο. Από μακριά κι αγαπημένοι…
5/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
