[Option A]
Μέτρια Grindcore κυκλοφορία με αρκετά Brutal Death Metal στοιχεία από Αγγλία. Τα μέλη της μπάντας έχουν περάσει ή είναι παράλληλα Kraanium, Gore Sanctum και Embryonic Depravity οπότε οι γνώστες ξέρετε θεαματικά τι να περιμένετε. Γενικά τρελή ωμότητα ο δίσκος με σταθερή εναλλαγή αργών και γρήγορων μερών. Το κακό είναι ότι στα αργά μέρη των κομματιών η riffολογία της μπάντας είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Ακούγεται κυριολεκτικά το ίδιο πράγμα. Θόρυβος, θόρυβος, αρμονική, θόρυβος, θόρυβος, σφύριγμα. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει για γρήγορα μέρη των κομματιών που πραγματικά είναι μακράν ένα από τα δυο απολαυστικά στοιχεία του δίσκου. Έχουμε πολύ βαρβάτα riff που ισοπεδώνουν και γενικά τότε είναι που οι συνθέσεις φαίνονται οι πλέον ενδιαφέρουσες (αν και δεν είναι πολλές έτσι…). Το δεύτερο θετικότατο στοιχείο είναι η πολύ ωραία μίξη όλων των οργάνων!! Ειδικά ντραμς και φωνή είναι ιδανικότατα! Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα λίγο πιο ψηλά την κιθάρα και λίγο διαφορετικό equalization στο μπάσο αλλά και πάλι και έτσι είναι μια χαρά. Στα άσχημα τώρα… Μόνο τα μισά κομμάτια έχουν πραγματικά να δώσουν κάτι καθώς, αρχικά, τα εναπομείναντα είναι σχεδόν ίδια… Επίσης και τα φωνητικά καταντάνε από πολύ νωρίς πολύ βαρετά καθώς μοιάζουν λες και έγιναν copy/paste από μέτρο σε μέτρο. Υπάρχουν και οι εκλάμψεις βέβαια. Το ομώνυμο του δίσκου και το εναρκτήριο ίσως οι καλύτερες στιγμές της μπάντας όπως επίσης και το πλέον μακροσκελές, ωιμέ, 4λεπτο ‘Fornicating the Disfigured’ που δείχνει ότι η μπάντα μπορεί να προσπαθήσει για κάτι παραπάνω πέρα από 2λεπτα ξυλίκια! Κρατάω τα καλά στοιχεία πάντως, αναμένω για το επόμενο βήμα τους και το προτείνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του Grind!
6/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
[Option B] ‘
Όντας λάτρης του ακραίου ήχου, ένα από τα είδη που γουστάρω τρελά είναι το grindcore. Έτυχε λοιπόν να πέσει στα χέρια μου η Βρετανική grindcore μπαντα Engorgement. Τα στάνταρ που έχω για τέτοιου είδους μπάντες περιλαμβάνουν βία, αίμα, σαπίλα και έναν “ενοχλητικό” και παράλληλα πορωτικό ήχο στολισμένο με βαριά και ακραία riffs. Οι Engorgement σίγουρα ταιριάζουν με τα παραπάνω, βλέποντας το ωμό και κανιβαλιστικό art work του ντεμπούτου άλμπουμ τους “Εxcruciating Ιntestinal Lacerations”, σε προϊδεάζει για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η ιδιαιτερότητα της μπάντας σε συνάρτηση με την “δύσοσμη” θεματολογία, είναι εμφανής παρατηρώντας τους τίτλους των κομματιών, όπως για παράδειγμα το “Ejaculation over defiled human remains”, αλλά πάνω απ’ όλα είναι η ιδιαίτερη μουσική των Engorgement, η οποία σίγουρα ολοκληρώνει την απόλυτα δυνατή εμπειρία, καθώς τα βαριά και απόκοσμα riffs στην όλη σύνθεση όπως και το πατροπαράδοτο κλασσικό sample καθορίζουν το ύφος του όλου άλμπουμ. Τα slam στοιχεία είναι ξεκάθαρα εδώ από την έμφαση στα δυνατά και groove-άτα riffs, τα οποία συνοδεύονται από τις τσιριχτές αρμονικές του κιθαρίστα Stu Hine και από τις αρκετά κλασσικές μπασογραμμές του Afro Lynn στο μπάσο, να προβάλλουν την σαπίλα και την επιβλητικότητα του ήχου, όπως επίσης και τα πνιγμένα, υποχθόνια και συνάμα τσιριχτά φωνητικά του Putrid James, τα οποία είναι αυτό που λέμε αντιπροσωπευτικά του είδους. Βασικό ρόλο στον δίσκο κατέχει ο drummer Mitch Rider, o οποίος παίζοντας όσο πιο δυνατά γίνεται, στην κυριολεξία “βίαζει” το Kit του με τα βίαια blast και τα γρήγορα διπέταλα! Όσον αφορά την χρονική διάρκεια του δίσκου, είναι εξαιρετικά μικρή, καθώς όλος ο δίσκος διαρκεί μόλις 22 λεπτά! Παρ’ όλα αυτά η ποιότητα και η αυθεντικότητα του υλικού είναι αυτή που τραβάει την προσοχή του ακροατή. Τα κομμάτια είναι συχνά μικρά και μπαίνουν κατευθείαν στο θέμα, χωρίς αργά, ανούσια σημεία και περιττολογίες, ενώ φαίνεται ξεκάθαρα η πρόθεση της μπάντας να διατηρήσει ένα σάπιο και brutal feeling καθ’ όλη την διάρκεια του άλμπουμ. Καταλήγοντας, θα έλεγα πως οι Engorgement κατάφεραν να βγάλουν μια αρκετά σωστή και αξιοπρεπή κυκλοφορία, την οποία δεν πρέπει να προσπελάσουν οι λάτρεις της brutal φάσης.
7.5/10
Δημοσθένης Βαρίκος
