Όσα χρόνια και να περάσουν η Relapse δεν θα πάψει ποτέ να αποτελεί εγγύηση εταιρείας για όσους από εσάς ενδιαφέρεστε για ακραίο ήχο και κυρίως για death/grind καταστάσεις. Ένα ακόμα τέτοιο group μας έρχεται από τον Αμερικάνικο Νότο και φροντίζει να μας το δείξει με ένα αρκετά πειστικό τρόπο. Έχοντας στη σύνθεση τους το τραγουδιστή των Glass Casket και Wretched αλλά και το κιθαρίστα των θρυλικών death/grinders Hemdale (σ.σ. όσοι γουστάρετε trully underground καταστάσεις ψάξτε τη σειρά κυκλοφοριών της Relapse με τίτλο Underground Series μέσω της οποίας έχει κυκλοφορήσει και η υπερπλήρης συλλογή Rad Jackson των Hemdale). Αυτό το οποίο θα μπορούσαμε να δώσουμε σαν αρχικό στοιχείο είναι η επιδίωξη της μπάντας να κινηθεί στον γενικότερο ακραίο χώρο ,κάτι το οποίο ταιριάζει γάντι με το προφίλ της εταιρείας, χωρίς από την άλλη τις περίφημες ακρότητες που κατά το παρελθόν έχουν χαρακτηρίσει τις κυκλοφορίες της. Εδώ λοιπόν στα πρώτα τρία -εκ συνόλου δεκαέξι- κομμάτια θα ακούσουμε μια καθαρά brutal death metal προσέγγιση με εμφανή σε σημεία κάποια grindcore περάσματα. Στη συνέχεια ο δίσκος ξεμπουκώνει ελαφρώς και hardcor-ίζει θα έλεγα έχοντας πάντα παρούσα τη grind φιλοσοφία όπως μας την δίδαξαν οι Nasum με εκείνο το φοβερό “Human 2.0” περασμένη μέσα από την “αρκουδίλα” των Αμερικνών Phobia. Σε σημεία πάλι μπορεί να ακούσει κανείς ακόμα και πιο rock πράγματα, που ίσως θυμίσουν αμυδρά σε κάποιους τους φοβερούς και τρομερούς Soilent Green (οι οποίοι παρεμπιπτόντως πήραν το όνομά τους από ένα κομμάτι των Hemdale!). Ο δίσκος στη πορεία του ακούμπα σε σημεία ακόμη και μπάντες όπως οι Converge,ενώ προς το τέλος της αυτή η κυκλοφορία με αρκετά χαμηλωμένες, πια, και τις ταχύτητες σε συνδυασμό και με το διάχυτο groove πηγαίνει ακόμα και brutal hardcore/deathcore χωράφια. Αρκετά ποικιλόμορφο το άκουσμα όπως μπορείτε να καταλάβετε χωρίς όμως να θέλει να τραβήξει τα πράγματα στα άκρα ακριβώς γιατί γνωρίζουν πως μέσω της εταιρείας που βρίσκονται μπορούν πια να κάνουν το όνομά τους γνωστό και σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Καλή περίπτωση παρόλα αυτά και σίγουρα ένας δίσκος ,που ειδικά σε όσους αρέσκονται σε τέτοιου είδους ακούσματα , όχι μόνο θα κάνει την ώρα να περάσει ευχάριστα αλλά ίσως τους κάνει να ξανασκαλίσουν τη grind δισκοθήκη τους. Όλα καλά λοιπόν.
7.5/10
Τάσος Δεληγιάννης
