Είναι αυτό που λείπει τα τελευταία 15 χρόνια από τους Dream Theater. Είναι αυτό που θέλουν τόσα χρόνια να μας πουν οι Redemption αλλά ντρέπονται. Είναι άλλο ένα ελληνικό διαβατήριο για το εξωτερικό. Θα μπορούσα να σκεφτώ και ένα σωρό άλλους χαρακτηρισμούς για να περιγράψω αυτό που βίωσα στο ντεμπούτο των δικών μας Psycrence αν μου δινόταν λίγος χρόνος. Έχοντας δει για πρώτη φορά το φως του ηλίου το 2009, φαινόταν ήδη από το “Distance” EP πως θα κάνουν το “μπαμ” από νωρίς-νωρίς. Το “A Frain Deception”, πέραν του ότι δίνει το έναυσμα για την άνθηση του καθαρού progressive metal στη χώρα μας, παρουσιάζει μια φρέσκια ομάδα επαγγελματικών μουσικών οι οποίοι φαίνεται πως το δούλευαν το πράγμα για πολλά χρόνια. Ακούγοντας την εξαιρετική αρχή που γίνεται με τα πλήκτρα στο “A Losing Game”, με τη μία καταλαβαίνεις πως ποια κατεύθυνση κινείται η μπάντα. Επιρροές από early-90΄s με αρκετές πινελιές από 00΄s και έπειτα, όλα πλήρως καλυμμένα με ένα καταπληκτικό μελωδικό πέπλο που προέρχεται από τις κιθάρες, μαρτυρώντας πως οι Psycrence δεν είναι συγκρότημα του σολαρίσματος. Το καλμάρισμα που διαθέτει η ερμηνεία του Τάκη Νικολακάκη πρόκειται να αποτελέσει πηγή ζήλειας από πολλούς υποψήφιους εγχώριους τραγουδιστές στο μέλλον, ενώ δε λείπουν και τα πιασάρικα refrain σε κομμάτια όπως “Moral Decay” και “Subconscious Eyes”. Στις πιο heavy και γρήγορες συνθέσεις η φάση θυμίζει ευχάριστα Pagan’s Mind με μπόλικες εναλλαγές και ωραία γυρίσματα στα drums (ενδεικτικό αυτό που συμβαίνει στα “”Incised Path” και “Reflection”). Και παρότι παρθενικός δίσκος, οι Psycrence έχουν παραγωγή τουλάχιστον τριών κυκλοφοριών. Με λίγα λόγια, το “A Frail Deception” δε δημιουργήθηκε με σκοπό να περάσεις απλά καλά. Δημιουργήθηκε γιατί τα συναισθήματα και οι λέξεις που τα εκφράζουν πρέπει μερικές φορές να γίνονται μουσική. Και αυτή η μουσική ποδοπατάει πολλά ξεθωριασμένα, πάλαι ποτέ μεγαθήρια του παρελθόντος. Αγορά τώρα!
8.5/10
Χάρης Μπελαδάκης
