AlbumsΚριτικές

The Agonist – Five (Century Media)

Οι The Agonist μάλλον θα σημαδευτούν για πάντα από την Alissa White-Gluz και το καλύτερο album τους, το οποίο ήταν το τελευταίο με αυτήν, το “Prisoners”. Η μπάντα ήταν ένα από ανερχόμενα συγκροτήματα στο χώρο του μελωδικού metalcore, αλλά πλέον με τον πέμπτο του δίσκο, με την απλή ονομασία “Five”, έχουν χάσει αυτό τον τίτλο. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα των κομματιών αλλά και με το γεγονός, ότι η μπάντα έχει αρκετά χρόνια στο κουρμπέτι για να θεωρείται ανερχόμενη.

Το “Eye Of The Providence” ήταν η πρώτη προσπάθεια με την καινούργια τραγουδίστριά τους Vicky Psarakis, αλλά σίγουρα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά, το να αλλάζεις την front-woman, είναι κάτι το σημαντικό και σίγουρα θα πρέπει να βρεις τα πατήματα σου. Το “Eye Of The Providence” έδειχνε ότι ο επόμενος δίσκος των The Agonist θα μπορούσε να είναι πολύ καλός.

Και η ώρα του “Five” ήρθε για να – δυστυχώς – μάλλον απογοητεύσει τους περισσότερους. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους το “Five” δεν ακούγετε καλό, αλλά ο σημαντικότερος είναι η Vicky Psarakis. Και μην με παρεξηγείτε, η πανέμορφη τραγουδίστρια έχει μια καταπληκτική φωνή στα καθαρά φωνητικά, αλλά όταν προσπαθεί να κάνει οτιδήποτε άλλο, δηλαδή να πάει σε πιο core κραυγές ή ακόμα και σε growls, το αποτέλεσμα είναι απλά το λιγότερο αστείο. Θέλετε να σας πω ότι ακούγεται σαν γάτα που της πατάνε την ουρά; Δεν υπάρχει τρόπος να περιγράψω το πόσο κακά είναι τα μη καθαρά φωνητικά της Psaraki στο “Five”, από το να πω ότι είναι με σιγουριά από τα χειρότερα φωνητικά που έχω ακούσει από μπάντα τόσο μεγάλης εταιρείας. Από εκεί και πέρα όμως, τα καθαρά και μελωδικά φωνητικά της, είναι φυσικά πολύ καλά και εκφραστικά, χωρίς όμως να παραπέμπουν ακόμη σε πολύ μεγάλες τραγουδίστριες.

Η Psaraki όμως δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο το “Five” δεν είναι καλό. Οι The Agonist συνθετικά έχουν χαθεί με το τι θέλουν να κάνουν. Από τη μία ακούς τα metalcore επιθετικά στοιχεία και από την άλλη ακούς – σε πολύ μεγάλο βαθμό – αρκετά εμπορικά μέρη που φωνάζουν ότι η μπάντα θέλει να πάρει ένα μέρος της πίτας από την female fronted σκηνή. Δεν υπάρχει κάτι κακό με αυτό, αλλά το γεγονός ότι τα εμπορικά στοιχεία δεν δένουν ομοιόμορφα με τα επιθετικά και στιγμές σαν την άθλια και βαρετή μπαλάντα “The Raven Eyes” είναι απλά κακές, τους έκαναν να ακούγονται με την σειρά τους αρκετά μέτριοι.

Ο δίσκος κατακλύζεται από μελωδικότατα και εμπορικά ρεφρέν τα οποία μόνο ως metalcore δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, όπως για παράδειγμα το πολύ ωραίο κομμάτι “The Ancor And The Sail” που μόνο ως μελωδικό power metal μπορεί να χαρακτηριστεί. Γενικά, υπάρχουν κάποιες καλές ιδέες και κάποια κομμάτια, όπως τα “The Moment”, το πιο proggy “The Ressurection” και το προαναφερθέν “The Ancor And The Sail”, τα οποία είναι αρκετά καλά, αλλά πραγματικά όλα τα υπόλοιπα κομμάτια αποτυγχάνουν από την έλλειψη ταυτότητας, την αναποφασιστικότητα της μπάντας και φυσικά τα growls της Psaraki.

Ο δίσκος δεν είναι καθόλου καλός και μόνο κάποιες στιγμές μετρημένες στα δάχτυλα έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Το μεγάλο λάθος της μπάντας σίγουρα έχει να κάνει με το πως χρησιμοποιεί μια ταλαντούχα φωνή, στο υλικό της. Στη θέση τους και αν ήθελα να κρατήσω τα επιθετικά και metalocre στοιχεία, θα χρησιμοποιούσα κάποιον καλό άντρα growlα και θα άφηνα την Psaraki να κάνει τα μαγικά της στις μελωδικές στιγμές, κάτι στο οποίο είναι και πολύ καλή. Όταν οι The Agonist κάνουν κάτι ανάλογο και φυσικά αποφασίσουν που ακριβώς θέλουν να κινηθούν. Ίσως και να έχουν κάποια ελπίδα. Μέχρι τότε όμως…

4,5 /10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X