Η Αυστραλία τα τελευταία χρόνια μας έχει δώσει διαμάντια στον ακραίο ήχο. Μετά τους θεούς Be’lakor οι Ne Obliviscaris, ήρθαν με το ντεμπούτο τους “Portal of I” να ταράξουν τα νερά του progressive ακραίου ήχου. Πολλοί προσπαθούν να τους κατατάξουν σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Ne Obliviscaris, μπορούν να παινευτούν ότι μάλλον έσπρωξαν το μελωδικό prog death metal, σε αχαρτογράφητες περιοχές.
Όσοι έχουν ακούσει τους Ne Obliviscaris, γνωρίζουν ότι έχουν την απίστευτη ικανότητα να ισορροπήσουν την τεχνική τους με την μελωδία και να συνθέσουν κομματάρες. Η τρίτη δισκογραφική δουλειά των Ne Obliviscaris ονομάζεται “Urn” και κάνει εμφανέστατη, περισσότερο από ποτέ, αυτή την ισορροπία. Έχοντας στη φαρέτρα τους πολλές ιδέες, οι Ne Obliviscaris μάλλον μας παρουσιάζουν και την καλύτερη δισκογραφική τους δουλειά μέχρι στιγμής. Όλες μα όλες οι περιπτώσεις όπου η μπάντα βγάζει προς τα έξω την τεχνική της δεινότητα, το κάνει μόνο και μόνο για να δώσει στα τραγούδια κάτι που θα τα απογειώσουν.
Η εναλλαγές από τα ατμοσφαιρικά μέρη στα death/blackmetalξεσπάσματα, είναι επίσης καταπληκτικές. Αυτό φαίνεται από τις πρώτες κιόλας νότες του “Libera (PartI) – Saturnine Spheres”, όπου η φωνή του Tim Charles αρχίζει και σε ταξιδεύει, ενώ ο Xenoyr σε προσγειώνει στην πραγματικότητα. Κάπως έτσι περνάνε και τα 55 λεπτά του “Urn” στα οποία μετά ψάχνεις να βρεις τι ακριβώς σε χτύπησε.
Η αλήθεια είναι πως, η ακρόαση του “Urn” είναι λες και ακούς ένα μεγάλο τραγούδι, που όμως δεν κουράζει σε καμία περίπτωση. Οι μελωδίες αλλά και τα riff είναι τόσο προσεγμένα και τόσο όμορφα σκηνοθετημένα, που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία στον ακροατή. Οι λεπτομέρειες αλλά και η προσθήκη του βιολιού μόνο σε περιπτώσεις που χρειάζεται, απογειώνουν ακόμη περισσότερο το ακρόαμα του “Urn”.
Τώρα να μιλήσει κανείς για το επικό 12-λεπτο,“Eyrie” το οποίο απλά σε ταξιδεύει σε ότι έχουν και μπορούν να προσφέρουν οι Ne Obliviscaris, να μιλήσει κανείς για την melodic death metal καταιγίδα του “Urn (Part II) – As Embers Dance In Our Eyes”, για την ατμοσφαιρική και black / death metal συμφωνία του “Intra Venus”. Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί κάποιος να σχολιάσει και βρει ως αρνητικό στο “Urn”.
Αν βάλουμε τους Opeth και τους Be’Lakor στο ίδιο καζάνι, τους Dark Lunacy με τα βιολιά τους επίσης στην εξίσωση, τότε σίγουρα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μια ιδέα για το τι προσπαθούν να κάνουν οι Ne Obliviscaris. Η αλήθεια είναι ότι δεν πιστεύω να βρεθεί κάποιος οπαδός της μπάντας που μπορεί να παραπονεθεί για το “Urn”. Έχοντας περάσει αρκετά κύματα με τις αλλαγές μελών, αλλά έχοντας τρεις πολύ καλούς δίσκους πλέον στην καριέρα τους και αρκετά πολλές περιοδείες, οι Αυστραλοί πλέον μπορούν να θεωρηθούν ένα από τα μεγάλα ονόματα της progressive αλλά και της ακραίας σκηνής. Επενδύστε άφοβα.
9/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
