AlbumsΚριτικές

Eternal Flight – Retrofuture (Massacre)

Έξι χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία κυκλοφορία των Γάλλων prog metallers Eternal Flight. Αρκετός καιρός και θα ήταν λογικό κάποιοι να θεωρήσουν πως πλέον το συγκρότημα δεν υφίσταται. Αντιθέτως επανέρχονται με το τέταρτο full length Retrofuture, πιο αποφασισμένοι, το οποίο κυκλοφορεί μέσω της Massacre.

Ατμοσφαιρικό θα μπορούσα να το πω prog, με στοιχεία αμερικάνικου power, με κύριες επιρροές από Fates Warning και Νevermore, και λέω ατμοσφαιρικό γιατί έπαιξε σημαντικό ρόλο σ’ αυτό ο χειρισμός και η τοποθέτηση των πλήκτρων. Δεν είναι τα κουραστικά (για μένα) Dream Theater που σολάρουν ακατάπαυστα, αλλά υπάρχουν για να σου δημιουργούν αυτό το σκοτεινό χάσιμο με τις πλάτες και τις ελάχιστες αλλά εύστοχα τοποθετημένες μελωδίες και είναι κάτι που δεν το λέω πολλές φορές για τα πλήκτρα στο συγκεκριμένο είδος γιατί πολύ απλά θεωρώ πως συχνά γίνονται φλύαρα και κουραστικά στο metal, σε οποιαδήποτε υποκατηγορία, με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία.

Σαν σύνολο δε μπορώ να πω πως εντυπωσιάστηκα, όχι όμως λόγω συνθέσεων. Τα κομμάτια φαίνεται πως είναι αρκετά μελετημένα με σωστή δομή, και καθόλου κυραστικά για το είδος. Παρ’ όλα αυτά όμως τους αδικεί απίστευτα η παραγωγή και ο παραγωγός (αν υπήρχε), γιατί μου δίνουν την εντύπωση πως είχαν από λίγο εώς καθόλου καθοδήγηση κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κάποιος κυρίως από τον τραγουδιστή Gerard Fois, που τα πατήματα του δεν είναι πολύ καλά, ειδικά στα ψηλά που φαίνεται πως ζορίζεται σε αρκετές περιπτώσεις και υποθέτω πως κανένας δεν φρόντισε να του το πει… Κακώς! Τα τύμπανα ακούγονται “πνιγμένα” (δε μπορώ να τα χαρακτηρίσω διαφορετικά) και μου φταίνε τα πάντα στον ήχο, την ένταση, την συχνότητα, της ρυθμικής και lead κιθάρας, το mix είναι μεν ευδιάκριτο, αδιάφορο δε, για το mastering δεν το συζητάμε… είναι απλά ανύπαρκτο.

Κατάφερα πάντως να τα φανταστώ πως θα ήταν με μια διαφορετική παραγωγή (και σας προκαλώ να κάνετε το ίδιο, όσοι μπορείτε τουλάχιστον) και να ξεχωρίσω αρκετά καλά κομμάτια μέσα από το Retrofuture όπως τα Poison, το ομώνυμο,  “Danger Calling”, “Machine God”, “Sinner”, “The Journey” και “Νightmare Κing II που είναι η συνέχεια, το conept του Nightmare King”, το οποίο το βρίσκουμε στον προηγούμενο δίσκο Diminished Reality, Elegies And Mysteries. Το μοναδικό ελάττωμα, που θεωρώ πως είναι ανούσιο χωρίς συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης, είναι το intro “ΑntiDote, του οποίου η διάρκεια είναι μόλις 30 δεύτερα,  χωρίς να έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει και κακώς κατά την γνώμη μου τα AntiDote και Poison δεν αποτελούν ένα track μαζί.

Θα ήθελα πραγματικά να μπορούσα να βάλω μεγαλύτερη βαθμολογία, γιατί έχουν πραγματικά αξιόλογες συνθέσεις, αλλά η παραγωγή και οι απροσεξίες δε μ’ αφήνουν… Ναι, μπορεί να αξίζουν σαν παίχτες, δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, όταν μπαίνεις στην διαδικασία της ηχογράφησης, ο ηχολήπτης, ο παραγωγός, ο οποιοσδήποτε είναι εκείνη την ώρα στο στούντιο και συντελεί στην ολοκλήρωση του έργου, γίνεται αυτόματα και ανύποπτα μέλος της μπάντας και μπορεί να σ ανεβάσει ή να σε ρίξει στα Τάρταρα.

5.5/10
Δημήτρης Γκουτζιαμάνης
[email protected]

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X