Είναι γνωστό πως οι Γάλλοι είναι λάτρεις του οίνου, της επεξεργασίας και διαδικασίας ωρίμανσης του, από το αμπέλι μέχρι να φτάσει στο βαρέλι , έτσι ώστε ν’ ανοιχτεί την κατάλληλη χρονική στιγμή για να το απολαύσουν.
Έτσι και οι Silver Wind αφήνοντας τον καιρό να περάσει, συγκεκριμένα τέσσερα χρόνια από το πρώτο τους ΕΡ “Fight For Glory”, αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους full length, “Legion Of The Exiled” από την Ελληνική Νo Remorse Records.
Έτσι σαν το παλιό καλό κρασί, το “Legion Of The Exiled”, έχει το άρωμα και την αίσθηση παλαιότερης εποχής, με μεγάλες δόσεις από Running Wild και λίγο Iron Maiden, που με κάνουν ν’ αναρωτιέμαι αν τελικά πέτυχε η ωρίμανση.
Το “Legion Of The Exiled” ξεκινάει με το μεσαιωνικό intro και απαγγελία, για να συνεχίσει με το ομώνυμο του δίσκου, στο οποίο φαίνεται καθαρότατα ποιά είναι η μεγαλύτερη επιρροή τους από την epic metal σκηνή και δεν είναι άλλοι από τους Running Wild. Βέβαια, η επιρροή με την αντιγραφή αν και δεν απέχουν πολύ, έχουν μεγάλη διαφορά σαν έννοιες και πράξεις και στην περίπτωση αυτή το “Legion Of The Exiled” φαίνεται να είναι μια αντιγραφή του “Riding The Storm”, εκτός και αν πρόκειται για κάποιο είδος tribute στο αγαπημένο τους συγκρότημα, που δεν είναι παράξενο, πολλοί το κάνουν, το πιο πρόσφατο που θυμάμαι David Grohl των Foo Fighters να έχουν το πασίγνωστο εκατομμύρια φορές ακουσμένο και παιγμένο riff του “Holly Diver” στο “Something For Nothing”.
Πάνω κάτω το ίδιο συμβαίνει και στα επόμενα κομμάτια του δίσκου, “Miracle Steel”, “Fight For Glory”, “Steel Against Steel”, “Lord Of The Last Rampart”, “Revenge”, που θυμίζουν σαν συνθέσεις, ήχους και ρυθμούς κομμάτια όπως “Port Royal”, “Bad To The Bone”, “Two Minutes To Midnight” και αρκετά ακόμη μπορώ να πω… Την διαφορά ίσως να την κάνει το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το “Sword Of The Snow” (που κι αυτό πάλι κάτι μου θυμίζει έντονα κι έχω σπάσει το κεφάλι μου να βρω τι είναι). Επίσης η διασκευή των Medieval Steel στο ομώνυμο κομμάτι που ο τραγουδιστής Antoin Volat, του οποίου τα πατήματα σε φάσεις δεν είναι τόσο καλά, ζορίζεται και του φεύγουν κάποια φάλτσα, φρόντισε να αντιγράψει ακόμη και τα “μικρολαθάκια” του Βobby Franklin.
Σαν παραγωγή δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα, ενώ από τη μια έχει αυτό το ακατέργαστο των ‘80s και το underground συναίσθημα, από την άλλη υστερεί σαν σύνολο, σαν να μην είναι τόσο “σφιχτό” και μου έχει δημιουργηθεί μια υποψία πως τα τύμπανα είναι software ή ηλεκτρονικά, που κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό (εξαρτάται και τι προϋπολογισμό διαθέτει ο κθένας), αν το κάνεις σωστά… Πολλοί το έχουν κάνει στο παρελθόν και πολλοί το κάνουν ακόμη άλλωστε.
Το συμπέρασμα είναι πως οι Silver Wind έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους και για να καταφέρουν να βρουν την ταυτότητα τους, πρέπει πάνω απ’ όλα να αποβάλλουν αυτήν την επιρροή που έχουν ασκήσει επάνω τους οι Running Wild και να σταματήσουν να τους αντιγράφουν, τις υπερβολές και να βρούνε τον ήχο τους.
5.5/10
Δημήτρης Γκουτζιαμάνης
[email protected]
