Από τη Γερμανία έρχονται οι thrashers Nuclear Warfare (εντάξει, μεταξύ μας τι άλλο θα μπορούσαν να παίζουν με τέτοιο όνομα) οι οποίοι είναι ενεργοί από το 2001 και έχουν κυκλοφορήσει ούτε λίγο ούτε πολύ έξι δίσκους μαζί με αυτόν εδώ. Ο δίσκος πάντως δε με κέρδισε καθόλου. Ο λόγος για αυτό είναι πως, κλασικά όπως στις περισσότερες thrash metal κυκλοφορίες του σήμερα, η μουσική είναι χιλιοπαιγμένη και αναμασημένη από τους πάντες, οπότε το να ακούω τα ίδια και τα ίδια για μια ακόμα φορά δε μου δίνει τίποτα απολύτως σαν ακροατή.
Πραγματικά στον έβδομο τους δίσκο (δεν ξέρω τι παίζει στους προηγούμενους και κρίνοντας από το τι παίζει εδώ, δε νομίζω πως θα θελα να μάθω) δεν κάνουν καμία απολύτως προσπάθεια να παίξουν κάτι που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν από το σωρό και το αποτέλεσμα είναι ακόμα ένα προχειρογραμμένο album, από αυτά που μας σερβίρει κατά δεκάδες το είδος τα τελευταία αρκετά χρόνια. Ακόμα και τελειωμένος thrasher να είσαι, που να μη σου ξεφεύγει μπάντα για μπάντα και να έχεις μέχρι και το τελευταίο demo της underground μπάντας από τη Χιλή που θα κυκλοφορήσει το 2021, δε νομίζω να βρεις κάτι για να σε ξεσηκώσει σε αυτήν την κυκλοφορία.
Τα κομμάτια είναι τόσο πρόχειρα γραμμένα και δομημένα που συγγνώμη κιόλας, αλλά νομίζεις πως τα έγραψε σχολική μπάντα κι όχι ένα σχήμα που μετράει εικοσαετία στο χώρο και έξι δίσκους. Και λέγοντας αυτό αδικώ τις σχολικές μπάντες γιατί πάρα πολλά από τα τώρα αγαπημένα μας συγκροτήματα κάποτε παίζανε σε σχολεία για να τους μάθει κόσμος. Οι δομές τους όμως είναι τόσο πολύ σε επίπεδο δημοτικού που δε μου αφήνουν πολλά περιθώρια για να τις χαρακτηρίσω κάπως αλλιώς. Βάλε μέσα σε όλα και μια τελείως επίπεδη παραγωγή και ολοκληρώθηκε το πακέτο της βαρεμάρας.
Γενικά για να μη μακρηγορούμε, οι μεγάλες μπάντες έγιναν μεγάλες γιατί μπόρεσαν να βρουν ένα δικό τους στυλ και πάνω σε αυτό έγραψαν τραγουδάρες. Αν θέλουν να τους μάθει κόσμος και να κάνουν κάτι αξιόλογο σε αυτά τα είκοσι χρόνια πορείας, πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη βάση στις συνθέσεις τους και να κυνηγήσουν ένα δικό τους στυλ.
4,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]