Το alter-ego του Tom Angelripper των πασίγνωστων Sodom βρίσκει έκφραση μέσα από τους Onkel Tom, μια φάση σε στυλ Μπαρμπα-Μπρίλιος που λέμε και εδώ στην Ελλάδα, όπου εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι το όχημα με το οποίο αυτός και η παρέα του παίζουν κάτι πιο ανάλαφρο σε σχέση με το βασικό του συγκρότημα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σαν solo καλλιτέχνης ο Tom είναι ενεργός από το 1995.
Στο νέο τους διπλό άλμπουμ λοιπόν, κάθε μέρος έχει διάρκεια περίπου πάνω από 30 λεπτά, οι Onkel Tom κάνουν αυτό που ξέρουν καλά: παίζουν χαβαλεδιάρικο rock & roll το οποίο ενίοτε thrash-ίζει ενώ άλλες φορές folk-ίζει. Τα κομμάτια είναι γραμμένα για να μπορούν να αναπαραχθούν κάτω από την επήρεια μεγάλης ποσότητας μπύρας. Αρκετά απλά σε δομή χωρίς πολλά-πολλά. Ένα πρόβλημα είναι πως μάλλον μπορούν να ακουστούν επίσης κάτω από την επήρεια του αλκοόλ…
Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα από ταχύτητες, αν και συνήθως τα κομμάτια είναι αρκετά γρήγορα με κουπλέ για τραγούδισμα με αγκαλιά μια γαβάθα μπύρα. Για τους στοίχους δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη μιας και είναι γραμμένοι και τραγουδισμένοι (α χα χα) στην μητρική γλώσσα του Tom. Η παραγωγή είναι αρκετά ξερή και γενικά σου δίνει αυτή την live αίσθηση του πάρτι.
Η άποψη μου για τα χαβαλεδιάρικα άλμπουμ αυτού του στυλ είναι συγκεκριμένη. Μπορώ να ακούσω 2-3 κομμάτια στην σειρά, ίσως περισσότερα αν είμαι στην ανάλογη διάθεση. Ο δίσκος αυτός μονοκοπανιά δεν ακούγεται. Η διάρκεια του είναι απαγορευτική. Σαν αποτέλεσμα έχουμε διακυμάνσεις στην ποιότητα. Υπάρχουν κομμάτια για headbanging υπάρχουν και κομμάτια που είναι απλά fillers. Δεν μπορώ να πάρω ένα τέτοιο άλμπουμ στα σοβαρά, δεν υπάρχει και λόγος βέβαια.
Είμαι σίγουρος πως ζωντανά οι Onkel Tom θα κάνουν καλό πάρτι. Για το αν θα έδινα τον οβολό μου να αγοράσω δίσκο τους όμως αμφιβάλω τα μάλα.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
