Κάθε συντάκτης ενδόμυχα πιστεύει ότι ο αρχισυντάκτης του τον μισεί θανάσιμα. Αυτό το αίσθημα γίνεται πιο έντονο όταν στο γραμματοκιβώτιο του καταλήγουν κυκλοφορίες σαν αυτή των Supersuckers για παρουσίαση. Τέτοιες καταστάσεις οδηγούν πολλούς συντάκτες σε απεγνωσμένες προσπάθειες αποφυγής πανικού. Σκέψεις σαν «Θεέ, όντως θέλει να πιούμε καφέ ή θα με φαρμακώσει;» περνάνε συχνά από το μυαλό.
30 χρόνια υπάρχουν οι Supersuckers και το “Suck It” είναι ο δωδέκατος δίσκος τους. Όντως ήμουν έτοιμος να κάνω πράξη τον τίτλο του δίσκου με ένα παγωτό γρανίτα μιας και ένοιωσα έντονα παραβιασμένος στα αυτιά μου μετά την ακρόαση του δίσκου. Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Θα μπορούσα να περιγράψω τους Supersuckers σαν τους “Motörhead από τα Lidl” αλλά η αλήθεια είναι πως ότι περιγράφεται έστω και αρνητικά με τον όνομα Motörhead παίρνει πόντους και δεν θα κάνω αυτή την χάρη στα εν λόγω “παλουκάρια”.
Αδιάφορο rock ‘n’ roll το οποίο ε έχει και μια δόση country που μήπως και πιάσουμε κάνα πελάτη ρε αδερφέ. Μερικές φορές ανεβάζουν και λίγο τα γκάζια αλλά το αποτέλεσμα θα το χαρακτηρίζω εξίσου τραγικό. Άκουσα τον δίσκο. Τον ξανάκουσα. Δυο πράγματα προέκυψαν: δεν συγκράτησα τίποτα. Αυτό ήταν το πρώτο και στην τελική ανάλυση μπορεί απλά να μην μου αρέσει η μουσική τους. Το δεύτερο όμως ήταν πως αν τους στίχους δεν τους έγραψε ο Beavis & o Butthead τότε σκίζω τα πτυχία μου επιτόπου. Πραγματικά λοιπόν αν δεν είναι σατυρικοί οι στίχοι κομματιών όπως το “Cold Wet Wind” και “Till I Die” έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα.
Στο τέλος οι Supersuckers δεν με έπεισαν καθόλου για της προθέσεις τους. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε τέσσερις μέρες. Απορώ τι έκαναν από την δεύτερη ημέρα και μετά. Λυπάμαι αλλά σε εποχές που δεν περισσεύει φράγκο για μέτριες κυκλοφορίες το να δώσω λεφτά για μια παντόφλα σαν το “Suck It” είναι τουλάχιστον προσβλητικό.
20%
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
