Δεν μπορώ να μην μιλήσω για την αγάπη που έχω προς τους Testament. Και δεν μπορώ να μην μιλήσω για το πως γύρισα 15 χρόνια πίσω σε εκείνη την φανταστική συναυλία στο Gagarin πριν από αρκετά χρόνια. O Eric Peterson μαζί με τον Alex Skolnick είναι δύο από τους παιδικούς μου ήρωες. Τους Testament φυσικά τους ήξερα, αυτό που δεν ήξερα είναι ότι ο Peterson έχει και μια άλλη πλευρά. Μια ποιο black metal πλευρά. Εξ’ ου και το side project του, Dragonlord, από το οποίο με μεγάλη χαρά έλαβα το τρίτο πόνημα.
Χρειάστηκαν 13 χρόνια για να ενεργοποιήσει πάλι το project ο Petersen μαζί τους φίλους του Lyle Livingston (keyboards, ενορχηστρώσεις; Psypheria) και Alex Bent (τύμπανα; Trivium) τους Dragonlord και πάλι. Και τι ωραία ιδέα. Το “Dominion” ήρθε και έσκασε στο κεφάλι μου σαν βόμβα μεγατόνων και με άφησε άφωνο. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακούσει τίποτε από το παρελθόν των Dragonlord, δηλαδή τους προηγούμενους δίσκους “Rapture” και “Black Wings of Destiny”, αλλά αυτό θα αλλάξει πολύ σύντομα.
Κυρίες και κύριοι, το “Dominion” είναι ίσως ο καλύτερος symphonic black metal δίσκος του 2018. Δεν θα μπω καν σε διαδικασίες σύγκρισης με τους Dimmu Borgir, αλλά αν οι τελευταίοι είχαν κυκλοφορήσει το “Dominion”, θα είχε γίνει χαλασμός κυρίου. Ο Peterson δείχνει πόσο αγαπάει το black metal, αλλά δεν χάνει και την επιρροή του από τους Testament. Σε πολλές περιπτώσεις μέσα στο “Dominion” οι μελωδίες αλλά και τα thrashy riffs παίρνουν το πάνω χέρι. Ίσως τραγούδια σαν τα “Lamia” και “Love Of The Damned” θα μπορούσαν να υπάρχουν και σε κάποιο δίσκο των Testament.
Σε αυτά τα δύο τραγούδια παρατηρεί κάποιος το πόσο καλή φωνή έχει και ο Peterson και μπορώ να πω ότι είναι και αρκετά επηρεασμένος από τον Chuck Billy. Γιατί εκτός από τα φανταστικά black metal screams που κάνει ο Peterson, υπάρχουν και σημεία που τραγουδάει και καθαρά και ειδικά στο “Love Of The Damned” που κάνει το ντουέτο με την Leah, το όλο θέμα απογειώνεται.
Να μιλήσω για τα καταπληκτικά ορχηστρικά μέρη του Lyle Livingston, ο οποίος δίνει μια τρομερή στοιχειωμένη ατμόσφαιρα αλλά και μια σινεματική υφή στα τραγούδια. Σε πολλές φάσεις, τα πλήκτρα αλλά και τα ορχηστρικά μέρη του “Dominion”, μου θύμισαν Dimmu Borgir του “Εnthrone Darkness Triumphant ”. Μπορείτε να ακούσετε το καραεπικό “The Discord Of Melkor” για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Σε αυτό το τραγούδι που έχει εμπνευστεί από τις ιστορίες του Tolkien, μπορεί κάποιος να δει και τις καταπληκτικές ικανότητες του Alex Bent στα τύμπανα, ο οποίος με τρομερή άνεση εναλλάσσει blast beats, thrashy ρυθμούς αλλά και mid-tempo sections με μαεστρία.
Εκεί που κάποιος όμως θα δει τις πραγματικές ικανότητες και δυνατότητες των Dragonlord, είναι στο 8-λεπτο “Seprents Of Fire”, το οποίο πραγματικά σκοτώνει. Από τα κλασσικά black metal riffs και blast beats, μέχρι τα ορχηστρικά μέρη, τα μοντέρνα groovy μέρη αλλά και τα στοιχειωμένα oriental μέρη, δίνουν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα το οποίο μόνο ένας master των riff, όπως ο Peterson, θα μπορούσε να δώσει.
Μετά από 13 χρόνια, το black metal των Dragonlord επιστρέφει με το “Dominion” και προσφέρει μια σειρά φανταστικών ιστοριών γεμάτων από σκοτάδι και βιαιότητα, ενώ οι δαιμονικές κιθάρες, τα στοιχειωμένα πλήκτρα, τα έντονα τύμπανα και η πολυμορφία των φωνητικών, δημιουργούν μια εφιαλτική μαυρισμένη μεγαλοπρέπεια. Οι οπαδοί και όχι μόνο του είδους πρέπει να τσεκάρουν.
9/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
