Το πόσο σημαντικοί είναι οι Candlemass για το doom και την σκληρή μουσική γενικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να το αναλύσουμε. Μπορεί το προβληματικό line up τους να μην τους επέστρεψε να γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι από ότι είναι σήμερα είναι μια συζήτηση καφενείου, ενδιαφέρουσα αλλά καθαρά ακαδημαϊκής φύσης.
Το σχήμα επιστρέφει τρία χρόνια μετά το “The Door To Doom” στο οποίο είδαμε και την επιστροφή του αρχικού τους τραγουδιστή Johan Langquist, ναι, αυτού που είχε τραγουδήσει στο “Epicus, Doomicus, Metallicus”. Κατά τα λεγόμενα του συγκροτήματος, ήθελαν να κάνουν μια επιστροφή στον αρχικό ήχο και στις πρώτες ημέρες τους. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με αυτή την δήλωση, μιας και ελάχιστες ομοιότητες είχαμε στον ήχο του “The Door…” με τις πρώτες μέρες του σχήματος, κάτι που σε τελική ανάλυση είναι και απολύτως λογικό.
Όπως και να έχει πάμε στο “Sweet Evil Sun”. Έχοντας ήδη ακούσει τα δύο singles που είχαν προηγηθεί, τα “Scandinavian Gods” και “When Death Sighs”, τα οποία μπορώ να πω ότι είναι και τα καλύτερα του άλμπουμ, είχα ήδη μια πολύ καλή εικόνα για το υλικό του “Sweet Evil Sun”.
Σαν άλμπουμ λοιπόν είναι σε γενικές γραμμές αρκετά καλό. κάτι διόλου παράξενο για τον Leif Edling και την παρέα του. Σαφώς σε πιο “μοντέρνες” γραμμές και λιγότερο επικό, αργό και βαρύ αλλά εμπλουτισμένο με πολλά ενδιαφέροντα σημεία. Πέρα από τα δύο κομμάτια που ήδη ανέφερα θα προσθέσω τα “Wizard Of The Vortex” και “Crucified” στα πολύ αξιόλογα.
Ο Johan κάνει την δουλειά του πίσω από το μικρόφωνο και πιστεύω ότι το υλικό κάθεται πολύ καλά στην φωνή του. Το αν είναι ο καλύτερος τραγουδιστής των Candlemass… Δεν θα μπω σε αυτή την συζήτηση, μιας και πιστεύω ότι όλοι όσοι έχουν περάσει από αυτή την θέση έχουν αφήσει το στίγμα τους.
Αν σας άρεσε το “The Door Το Doom” θεωρώ δεδομένο ότι θα σας αρέσει και το “Sweet Evil Sun”. Δεν είναι το άλμπουμ που θα κάνει την έκπληξη αλλά είναι μια αξιοπρεπή προσθήκη στην ιστορία του συγκροτήματος.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
