Δεύτερο δισκογραφικό πόνημα για τους Βραζιλιάνους hard rockers Landfall, οι οποίοι δυο χρόνια μετά την κυκλοφορία του “The Turning Point”, επιστρέφουν με το “Elevate”, ένα άλμπουμ το οποίο αποτελείτε συνολικά έντεκα συνθέσεις διάρκειας κάτι λίγο παραπάνω από τα πενήντα λεπτά. Διόλου άσχημα μπορεί να πει κανείς.
Τώρα για όσους δεν τους γνωρίζετε, όπως άλλωστε συνέβη το ίδιο με εμένα στην προκειμένη περίπτωση, μπορώ να πω ότι ακούγοντας το “Elevate” διέκρινα επιρροές από Journey, Firehouse, Dokken, White Lion, Night Ranger και Survivor ανάμεσα σε άλλες. Αν προσθέσετε και κάτι από την προσωπική πορεία του Joe Lynn Turner, τότε έχετε πέσει μέσα.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελέσει χαρά για κάποιον λάτρη των προαναφερθέντων σχημάτων, όμως για εμένα λειτουργεί με τον ακριβής αντίθετο τρόπο. Με απωθεί στο να ακούσω τον παρόν δίσκο ξανά, καθώς για εμένα πάσχει ταυτότητας. Η μπάντα δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο ώστε να σε τραβήξει και επιβεβαιώνει με τον απόλυτο τρόπο το γεγονός ότι η Frontiers Music βγάζει συγκροτήματα με το κιλό, που σπάνια κάποιο από αυτά θα ξεχωρίσει (σ.σ.: δεν θα σχολιάσω για τις μπάντες super project, εκεί χάνεται η μπάλα).
Το κακό από την άλλη είναι ότι ο τραγουδιστής της μπάντας, Gui Oliver, αποτελεί το παράδειγμα του λαϊκού ρητού «θέλει η εκδιδόμενη να χαρεί και δεν την αφήνει η χαρά της». Ο τύπος έχει βάλει κάτω τις επιρροές του από Steve Perry (Journey), CJ Snare (Firehouse) και Joe Lynn Turner σε ένα μπλέντερ και σε κάθε κομμάτι μεταλλάσετε σε έναν εκ των τριών κυρίων. Περίτρανο παράδειγμα το “Heroes Are Forever” το οποίο θα μπορούσε να βρίσκεται άνετα σε ένα εκ των τριών πρώτων δίσκων των Firehouse, με τον Gui να θέλει να γίνει CJ στην θέση του CJ. Κάπου ώπα ρε παιδιά, τόση παντελή έλλειψη ταυτότητας βλάπτει!
Από την πλευρά του ακροατή, καλό θα είναι να δώσετε μια ακρόαση στο σχήμα. Αν από την άλλη θέλετε να εμπιστευτείτε την κρίση μου και να γλυτώσετε μια ώρα ακρόασης, απλά προσπεράστε δίχως φραγμούς.
3/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
