[Option A]
Πρωτοάκουσα τους Lordi το 2006 στον παγκόσμιο διαγωνισμό Eurovision και ήταν η μοναδική φορά που έστειλα κι εγώ μήνυμα, ώστε να κερδίσει κάποιος καλλιτέχνης. Μου άρεσαν τόσο πολύ, που το βίντεο ίσως και να το έβλεπα για ένα μήνα συνεχόμενα. Ήρθαν όμως το 2020 με μία νέα δουλειά, εν ονόματι “Killection”. Αυτό που άκουσα δεν το περίμενα ποτέ από κάποιον καλλιτέχνη του είδους τους και πάμε να δούμε το γιατί.
Για αρχή, τα κομμάτια τους είναι χωρίς υπερβολές υπέροχα. Έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά σε όλα και στο καθένα ξεχωριστά. Κάτι το οποίο μου κέντρισε αρκετά το ενδιαφέρον, είναι το γεγονός πως πέρα από τους κλασικούς Lordi, υπήρχαν και τραγούδια που ήταν γραμμένα σε στυλ 80’s, όπως το “Like A Bee To The Honey” και το “Apollyon”. Ένα ακόμα που έκανε τη διαφορά ήταν το “Zombimbo”, με πολύ χορευτικό ρυθμό. Έχουν φυσικά και τραγούδια, όπως τα “Horror For Hire”, “Blow My Fuse” και “Evil”, τα οποία είναι γραμμένα για hard rock/heavy metal, όπως άλλωστε κατατάσσονται και οι Lordi.
Κάτι ακόμα όμως που άκουσα για πρώτη φορά ήταν κάτι παράξενες ραδιοφωνικές διαφημίσεις, συγκεκριμένα τέσσερις, που μέχρι και την δεύτερη απλά δεν έβρισκα το νόημα. Κι όμως έπαιζαν παραπάνω ρόλο από το κάθε τι μέσα στο δίσκο. Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να πω πολλά μόνο και μόνο για να ακούσετε το “Killection” χωρίς να έχουν αφαιρεθεί οι εκπλήξεις, αλλά θα σας αναφέρω το εξής: μόνο από αυτές τις διαφημίσεις ανατρίχιασα και περίμενα πως και πως μέχρι το crescendo τους. Δεν έχουν γίνει πολλές αλλαγές στη μπάντα, αλλά αυτό που παρέμεινε το ίδιο είναι η φωνή του Mr. Lordi, που θυμάμαι από τότε.
Για να κλείσω όμως και κάποια στιγμή αυτό το άρθρο, θα σας πω πως χάρηκα τόσο πολύ αυτή τη δουλειά, που παραπάνω από τα μισά κομμάτια προστέθηκαν στην προσωπική μου λίστα μουσικής. Τότε οι Lordi ήταν μία συμμετοχή στον προαναφερθέντα διαγωνισμό, όμως τώρα έχουν προχωρήσει τόσο πολύ που πραγματικά τους αξίζει ότι καλύτερο. Περιμένω την επόμενη τους κυκλοφορία, μαζεύοντας ταυτόχρονα χρήματα για μία από τις εμφανίσεις τους στο εξωτερικό.
9,5/10
Μιχάλης Βουτσινάς
mikevoutsinas@hotmail.com
[Option B]
Το να κερδίζει το πανηγύρι της Eurovision ένα rock/metal συγκρότημα, είναι ευχή και κατάρα. Από τη μία, θα τους μάθουν όλοι όσοι ακούνε αυτή τη μουσική. Από την άλλη, θα σνομπάρονται λόγω αυτού του γεγονότος χωρίς να δοθεί σημασία στο αν είναι όντως καλοί ή όχι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι Φινλανδοί είναι μία πολύ καλή μπάντα στο χώρο του hard rock/heavy metal. Πάντα ήταν. Άλλο ένα αρνητικό που τους ρίχνουν πολλοί είναι οι στολές τους, αλλά εδώ μπορώ άνετα να τους παραπέμψω στο τσίρκο πιθήκων που ονομάζεται Slipknot και κάνουν παγκόσμια επιτυχία.
Πάμε παρακάτω. Για κάποιο λόγο, δεν είχα ασχοληθεί με τις τελευταίες κυκλοφορίες των Lordi, είχα μείνει κάπου στο τέλος της προηγούμενης δεκαετίας. Χαίρομαι όμως πολύ που αφιέρωσα χρόνο εδώ ώστε να ψάξω και τις προηγούμενες, αφού μιλάμε για μία απολαυστική δουλειά. Αρχικά, μεγάλη σημασία έχει ο τίτλος αφού είναι αυτό ακριβώς που λέει. Μία φανταστική συλλογή. Οι Φινλανδοί πειραματίζονται και υποστηρίζουν ότι τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν μεταξύ των…70’s και 90’s, πριν καν ξεκινήσουν δηλαδή. Για να το πετύχουν αυτό, χρησιμοποίησαν διαφορετικά studiosμε παλιό εξοπλισμό ώστε να έχουν ένα πιο αυθεντικό ήχο της κάθε εποχής.
Αναλυτικά, εδώ έχουμε έντεκα τραγούδια συν τέσσερα “Scarctic Circle Gathering”, δηλαδή τα σύντομα ηχητικά αποσπάσματα που εδώ είναι περισσότερα από κάθε φορά και ονομάζονται “Radio SC G10” (ναι, έφτασαν αισίως τα δέκα albums), στα οποία μια δαιμονική οντότητα τηλεφωνεί σε έναν ραδιοφωνικό rockσταθμό. Τα τραγούδια από την άλλη, μας δείχνουν διαφορετικά πρόσωπα.
Συγκεκριμένα, θα ακούσουμε κλασικό hard rock στα “Horror For Hire”, “Cutterfly” και “Scream Demon”, χωρίς όμως να μοιάζουν μεταξύ τους αφού τραβάνε επιρροές από διαφορετικές περιόδους και συγκροτήματα. Το “Shake The Baby Silent” είναι industrial και κάποιος θα το μπέρδευε άνετα για κομμάτι του Rob Zombie. AOR με υπέροχα πλήκτρα (και σαξόφωνο) στο “Like A Bee To The Honey”, πομπώδες pop/rock στο “Apollyon”, psychedelic rock στο “Blow My Fuse”, disco στο “Zombimbo” (τι υπέροχος τίτλος), glam rock στο τρομερό “Up To No Good”, ενώ δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι heavy metal αναφορές στα “I Dug A Hole In The Yard For You” και “Evil” με τρομερές riff-άρες που ανεβάζουν κατακόρυφα τα επίπεδα της πώρωσης.
Συνολικά λοιπόν, μιλάμε για ένα album το οποίο έχει μεγάλη ποικιλία αφού κανένα τραγούδι δεν είναι ίδιο με το άλλο. Κι όμως, οι Lordi το έκαναν τόσο καλά ώστε να ακούγεται νεράκι χωρίς να το χαλάνε όλες αυτές οι αλλαγές. Φιλόδοξη προσπάθεια, η οποία πιστεύω ότι τους βγήκε και με το παραπάνω.
8/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
