Πλέον θεωρώ πως μια κυκλοφορία που υπερβαίνει ένα μεγάλο χρονικό σημείο και επεκτείνεται σε δυο CD, ακόμα κι αν αυτά θεωρούνται bonus tracks, θεωρούνται υπερβολή για τη δική μας εποχή της υπερπληροφόρησης και της μη προσεκτικής ακρόασης της μουσικής. Όλοι και λιγότεροι ακροατές πια θεωρούν ένα μουσικό έργο σαν ολοκληρωμένο έργο το οποίο απαιτεί την προσοχή σου και την αφομοίωσή του.
Γι αυτό λοιπόν, ο νέος δέκατος πέμπτος δίσκος των Eisregen, ο οποίος αποτελεί τον διάδοχο του προ τριετίας “Leblos”, δείχνει καταδικασμένος να χαθεί στην αφάνεια και στον υπερπληθυσμό των κυκλοφοριών. Πέρα από το γεγονός ότι δεν τους εκτίμησα ποτέ ιδιαίτερα, μιας και όλα αυτά τα χρόνια παίζουν ένα πολύ safe κράμα gothic/death/black metal, η νέα τους δουλειά περιλαμβάνει δεκαεπτά τραγούδια που επεκτείνονται σε δυο δίσκους και έχουν συνολική διάρκεια εξήντα τριών λεπτών.
Στον πρώτο δίσκο πάντως επικεντρώνονται στην ατμοσφαιρική πλευρά της μουσικής τους, με τα συμφωνικά στοιχεία να είναι πρωταγωνιστικά και έντονα και να δίνουν περισσότερη έμφαση στον black χαρακτήρα της μουσικής τους. Αλλά, όπως είπαμε ήδη, η προσέγγισή τους είναι ιδιαιτέρως safe με το αποτέλεσμα να μην ενθουσιάζει για ακόμα μια φορά.
Τα πέντε κομμάτια του δεύτερου δίσκου από την άλλη είναι κάπως πιο πιασάρικα και λιγότερο επιθετικά. Συνθετικά όμως βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο, με αποτέλεσμα να μη θυμάμαι κανένα κομμάτι από τα δεκαεπτά που να ξεχωρίζει.
Γενικότερα, από βετεράνους σαν τους Eisregen περίμενα να έχουν μια ωριμότητα που θα τους βοηθούσε να φιλτράρουν το πόσα κομμάτια χρειάζεται η δουλειά τους και το πόσο μεγάλη οφείλει να είναι. Οι όποιες καλές στιγμές χάνονται μέσα στο εύρος και το μέγεθος των συνθέσεων, οι οποίες είναι μεν ωραίες, αλλά όπως έχω ήδη τονίσει, είναι εξαιρετικά safe και αυτό τους αφαιρεί πόντους.
5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
