Η ξαφνική δημοφιλία από ένα τραγούδι που γίνεται viral μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ, είτε σε καλλιτεχνικό, είτε σε προσωπικό επίπεδο και να καταστρέψει το συγκρότημά σου ή και εσένα τον ίδιο. Ευτυχώς, οι Jinjer δεν έπεσαν σε αυτήν την παγίδα και συνέχισαν σταθερά να παραμένουν σταθεροί στις ιδέες και τα ιδανικά τους και να μη πάρουν τα μυαλά τους αέρα, να συνεχίσουν να γράφουν δίσκους με βάθος και συνθετική ποιότητα και να συνεχίσουν να γράφουν τραγούδια που μπορούμε να συνεχίσουμε να μουρμουράμε. Γνωρίζουν βέβαια ότι λόγω της δημοφιλίας τους δε μπορούν να προκαλέσουν σοκ σε κανέναν και ορθώς αποφεύγουν πια να γράψουν τραγούδια σαν το “Pisces”.
Κι αυτό μεταφράζεται και στο καινούριο album τους, το “Wallflowers”, το οποίο θα αποκαλούσα το πιο μεστό και ώριμο συνθετικά κι ας βγάζει εδώ η Tatiana Shmailyuk τον πιο άγριό και οργισμένο της εαυτό, καθώς η ένταση και η ακρότητα με την οποία βγάζει τη φωνή της δεν έχουν προηγούμενο. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτήν την ένταση, παραδόξως δένει απόλυτα με τις συνθέσεις , οι οποίες σπάνια επιδίδονται σε ακρότητες. Ωστόσο, όπως μας έχουν αποδείξει και άλλα συγκροτήματα στο παρελθόν, δε χρειάζεται να ξεσπάς σε blast beats για να είσαι ακραίος. Μπορείς να φτιάξεις οποιουδήποτε είδους νοσηρή ατμόσφαιρα ακόμα και σε πολύ χαμηλούς ρυθμούς.
Αυτό προφανώς είναι αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης αυξάνουσας χημείας και εργατικότητας μεταξύ των μελών, μιας και, προσωπικά μιλώντας, το album σα σύνολο είναι το καλύτερο της μέχρι τώρα καριέρας τους. Χωρίς να παρεκκλίνει από τα χαρακτηριστικά τους, χωρίς να δοκιμάζει κάτι εξόφθαλμα διαφορετικό, απλά δείχνουν να έχουν ωριμάσει τόσο πολύ που μπορούν να ραφινάρουν τα μελωδικά και ακραία στοιχεία της μουσικής τους τόσο καλά που να δείχνει όχι μόνο άκρως φυσιολογικό αλλά σε πολλές περιπτώσεις και πιασάρικο.
Ήδη είχαμε ένα συγκρότημα που έφερε ένα φρέσκο και ευπρόσδεκτο αέρα ανανέωσης με το μουσικό χαρμάνι που μας είχε παρουσιάσει αλλά με albums σαν το “Wallflowers” πλέον δείχνουν ικανοί να πάνε ένα βήμα παραπέρα και να μπορούν να επηρεάζουν τις εξελίξεις στη μουσική. Όταν μπορείς και έχεις το χάρισμα να γράφεις κομμάτια που σου μένουν στο μυαλό, τότε μπορείς να κάνεις ό,τι θες και αυτό το χάρισμα μπορεί να τους κάνει τεράστιους. Θα τολμήσω να προβλέψω ότι αυτό το album θα ορίσει την καριέρα τους, παρ’ όλο που ο τίτλος χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε έναν ξένο που κλείνεται στον εαυτό του, μιας και εδώ πιστεύω ότι θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο.
9/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
