Στα μέσα του 2016 ο Hannes (τύμπανα), ο Arik (κιθάρα, φωνητικά) και ο Shardik (κιθάρα, effects) αποφάσισαν να ξεκινήσουν ένα νέο project μαζί. Οι δύο τελευταίοι έπαιζαν ήδη αρκετό καιρό παρέα και απλά έψαχναν άτομα για να γίνει πιο ολοκληρωμένο. Αργότερα προστέθηκε και ο Lukas στο μπάσο.
Όλα αυτά τα χρόνια προετοιμάζονταν για το πρώτο τους album κάνοντας πρόβες και παίζοντας σε αρκετά festivals. Έτσι, μετά από τέσσερα χρόνια επιτέλους κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δουλειά, το ομώνυμο “Ryte”. Το είδος του; Heavy psych, progressive, doom και space rock. Είναι λίγο φορτωμένο θα μπορούσαμε να πούμε αλλά όχι τόσο άσχημο όσο ίσως ακούγεται.
Μόνο τέσσερα κομμάτια, προφανώς δεκάλεπτης διάρκειας αλλά έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Αυτό που δεν έχουν είναι φωνητικά. Το “Invaders” έχει και νομίζω είναι το πιο άκυρο πράγμα στη δουλειά τους. Λίγα δευτερόλεπτα είναι, δεν βρίσκω τον λόγο της ύπαρξής τους από τη στιγμή που επέλεξαν τα τρία εκ των τεσσάρων να είναι χωρίς δείγμα φωνής. Όπως και να έχει όμως ο Arik έχει γαμάτο γρέζι.
Το γεγονός ότι είναι ελάχιστα τα κομμάτια δεν με εμπόδισε από το να βρω διαμαντάκι. Καιρό είχα να βρω είναι η αλήθεια και χαίρομαι που έστω και σε αυτά τα λίγα βρέθηκε ένα. Ο λόγος για το “Monolith”. Έχει το πιο δυναμικό ξεκίνημα και το πιο όμορφο κλείσιμο. Εννοείται πως το replayήταν μονόδρομος. Πέραν αυτών, έχει και λίγα ανατολίτικα στοιχεία. Κάνει πολύ ωραίο γύρισμα σε αυτό το σημείο.Αγαπάμε “Monolith”!
Ολοκληρώνουμε με το εξώφυλλο. Έχει την χάρη του είναι η αλήθεια. Επιβλητικό και psycho ταυτόχρονα. Επιβλητικό εξαιτίας του μαμούθ/ελέφαντα, psycho γιατί όλο το υπόλοιπο πλάνο μια κάποια ψυχεδέλεια τη βγάζει. Βέβαια και να μην την βγάζει δεν μας πειράζει. Παραμένει ωραίο και έτσι.
Γενικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Μπορεί να άργησε λίγο να βγει αλλά άξιζε η αναμονή. Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε και τους αξίζει να τους αφιερώσετε λίγο χρόνο από τη ζωή σας.
7/10
Χριστίνα Γιαννούλη