Πραγματικά νιώθω πολύ λίγος για να κριτικάρω έναν δίσκο που εδώ και σχεδόν 30 χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς σε όλη τη metal σκηνή. Επιπλέον, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός απέναντι στο πρώτο μου άλμπουμ των τιτάνων Death, τον δεύτερο πραγματικά ακραίο δίσκο που αγόρασα (μετά το “Raining Blood” φυσικά). Άρα εδώ δεν υπάρχει ούτε χώρος, ούτε λόγος για κριτική του δίσκου, αλλά πρόκειται για μια βαθμολόγηση που αφορά το έξτρα περιεχόμενο και τη συνολική αναγκαιότητα της επανέκδοσης. Κατ’ αρχήν πρέπει να αναφέρουμε πως έχει γίνει re-mastering στο αρχικό υλικό από τον Alan Douches (Mastodon, Nile), το οποίο πέρα από ένα κλικ παραπάνω που δίνει στην ένταση του δίσκου, δεν έχει κάποια ευδιάκριτα αποτελέσματα. Άλλωστε, όταν πας να διορθώσεις κάτι που είναι εξ αρχής τέλειο, το πιο πιθανό είναι να το καταστρέψεις, μία δυσάρεστη εξέλιξη που ευτυχώς δεν συμβαίνει εδώ. Στον δεύτερο δίσκο, έχουμε τραγούδια από δύο διαφορετικές πρόβες της μπάντας λίγους μήνες πριν την ηχογράφηση και κυκλοφορία του άλμπουμ. Οι ηχογραφήσεις έχουν ποιότητα πρόβας και μερικά είναι χωρίς φωνή, αν τα ακούσεις όμως, ακόμα και χωρίς τα φτιασίδια της παραγωγής και το ανάλογο γυάλισμα του ήχου, μπορείς να καταλάβεις το λόγο για τον οποίο θεωρούνται κλασσικά ένα προς ένα. Στον τρίτο δίσκο έχουμε live εκτελέσει των κομματιών από εμφανίσεις στην Νέα Υόρκη στο Backstreets στις 13 Δεκεμβρίου 1988 και στο New Jersey στο The Dirt Club στις 11 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Ακατέργαστα, πρωτόλεια και όσο πιο σάπια γίνεται, τα τραγούδια ξεσηκώνουν το κοινό ακόμα και στις πρώτες τους συναυλιακές παρουσίες. Η τρέλα του κοινού είναι ανάλογη της εποχής: φωνακλάδες και απαιτητικοί και με μια αφοσίωση στην μπάντα που κάνει τις πιο σύγχρονες γενιές (ειδικά των Αμερικανών) να φαντάζουν γατάκια μπροστά στην παλιά φρουρά. Βέβαια θα ήταν προτιμότερο να είχαμε και οπτικό υλικό από την συγκεκριμένη περίοδο, θα αποκτούσε περισσότερο νόημα αυτό το εγχείρημα, γιατί παρά τη ρομαντική επιστροφή στο παρελθόν που προσπαθεί να πετύχει, δεν νομίζω ότι καλύπτει όλα τα κριτήρια μιας πραγματικά ουσιαστικής επανακυκλοφορίας. Λίγες μέρες μετά την ημερομηνία γέννησης του Chuck, αντιστέκομαι σθεναρά στην παρόρμηση να βάλω έναν μεγάλο βαθμό και προσπαθώ να κοιτάξω κάπως πιο αποστασιοποιημένα το όλο πακέτο. Νομίζω πως τα κατάφερα.
7/10
Νίκος Κεφαλίδης
