Μια μεγάλη εισαγωγή με διήγηση/αφήγηση και μια όμορφη μουσική ατμόσφαιρα στο background, μας εισάγει στο δίσκο. Πρώτο κομμάτι με τίτλο “Painting With Lights”, αργό και με εξαίρετο ήχο σε ντραμς, κιθάρες και φωνητικά. Το “Friendly Fire”, σε πιο Post Hardcore ρυθμούς, αλλά χωρίς τα υπερβολικά (ας μου επιτραπεί η έκφραση) φλώρικα φωνητικά. Δυνατό, με το breakdown του (κλασσικά..) και για το είδος του σίγουρα είναι απ’ τα καλύτερα που έχω ακούσει. Το “Effort.Accumulation.Revelation”, φαίνεται να στηρίζεται καθαρά στην ατμόσφαιρα και στο παιχνίδι της ακουστικής ανάμεσα σε αριστερό και δεξί κανάλι. Προσωπικά ξεχώρισα το “Left Unsaid” κυρίως γι’ αυτό το βάθος που έχει ο ήχος. Είναι ένα κομμάτι που έχει τα πάντα. Riff, φωνητικά, παραλήρημα και φυσικά το δικό του κλασσικό hardcore σημείο. Μεγάλο highlight ο -κατ’ εμένα- τρομερός ήχος που έχουν τα πιατίνια, εξυψώνοντας τη συνολική ακουστική εμπειρία ακόμα ένα βήμα παραπάνω. Το “Liquid Skies” μου έφερε στο μυαλό μπάντες όπως οι 30 Seconds To Mars κυρίως για το όλο σκηνικό που βγάζουν με την ακουστική και το άπειρο delay/reverb σε κιθάρες, ντραμς και φωνή. Πίσω στο ξύλο και στο χώσιμο μετά το ατμοσφαιρικό διάλλειμα. Το “Stormfields” είναι η κλασική φάση τύπου Chiodos, A Day To Remember και τα σαφή, αλλά με λίγη περισσότερη δυναμική στις νότες και στις μελωδίες. Με λίγα λόγια και καλά. Είναι ένα άλμπουμ που όλοι οι post-hardcore φίλοι θα γουστάρουν. Ίσως να βαρεθούν εκεί στα ενδιάμεσα instrumental σημεία (που άρεσαν σε μένα), αλλά γενικά 3-4 κομμάτια είναι κάμποσο βαρβάτα που υπόσχονται κάμποσο χτύπημα.
8/10
Ντένια Παλαιολόγου
