Θυμάμαι μερικούς μήνες νωρίτερα, μαθαίνοντας ότι οι Sorcerer ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον τρίτο τους δίσκο, δύο ήταν οι βασικές μου σκέψεις. Η πρώτη πως είμαστε τυχεροί που αυτή η μπάντα κατάφερε να επανέλθει από το πουθενά μετά από είκοσι οκτώ ολόκληρα χρόνια και η δεύτερη αν θα κατάφερναν να κυκλοφορήσουν ένα εξίσου καλό δίσκο με τους δύο προηγούμενους.
Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν τι εστί Sorcerer, όσο πιο σύντομα γίνεται να αναφέρω ότι κινούνται σε epic doom μονοπάτια και δημιουργήθηκαν το 1988 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας από τον κιθαρίστα Peter Furulid, τον μπασίστα Kristian Niemann και τον drummer Tommy Karlsson. Την επόμενη χρονιά η σύνθεση της μπάντας ολοκληρώθηκε με τους Anders Engberg και Mats Liedholm σε φωνητικά και lead κιθάρες αντίστοιχα και κυκλοφόρησε το ομώνυμο demo της μπάντας. Το 1990 είχαμε αλλαγή στη θέση του drummer με τον Tommy Karlsson να φεύγει και τον Richard Evensand να έρχεται και το 1992 κυκλοφόρησε το δεύτερο demo των Sorcerer με το τίτλο “The Inquisition”.
Και τα δυο demos απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές και οι Sorcerer θεωρήθηκαν από πολλούς γνώστες του underground ως μια από τις καλύτερες και ανερχόμενες doom metal μπάντες. Δυστυχώς όμως, μετά την κυκλοφορία του demo, ο Johnny Hagel άφησε τη μπάντα για να μπει στους Tiamat, τα υπόλοιπα μέλη σκόρπισαν και επήλθε η διάλυση. Το 2015 οι Sorcerer επανήλθαν δισκογραφικά με την κυκλοφορία του εξαιρετικού “In The Shadow Of The Inverted Cross” για να ακολουθήσει η κυκλοφορία του, αριστουργηματικού κατά τη γνώμη μου, “The Crowning Of The Fire King” το 2017.
Εν έτει 2020 λοιπόν οι Sorcerer επιστρέφουν με τη νέα τους δουλειά “Lamenting Of The Innocent” και οι απαντήσεις και στις δυο σκέψεις μου είναι θετικές. Ναι, είμαστε τυχεροί που υπάρχει αυτή η μπάντα και ναι, κατάφεραν πάλι να κυκλοφορήσουν ένα θαυμάσιο δίσκο!
Η κληρονομιά των Black Sabbath, Candlemass και Solitude Aeturnus συνδυάζεται με power metal στοιχεία, νεοκλασικές κιθάρες και κάποια λίγα ψήγματα progressive και δημιουργούν το μοναδικό προσωπικό στυλ των Sorcerer. Η doom βαρύτητα συναντά τη μελωδία, το έπος και τον απόλυτο λυρισμό! Η παραγωγή του album, την οποία επιμελήθηκε η ίδια η μπάντα, είναι εκπληκτική. Ο Anders Engberg κάνει ίσως τις καλύτερες και πιο μεστές ερμηνείες του δοκιμάζοντας ακόμη και brutal φωνητικά στο “Lamenting Of The Innocent”, οι Kristian Niemann και Peter Hallgren ζωγραφίζουν στις κιθάρες με τα doom riffs τους, τα υπέροχα leads τους και αυτά τα πραγματικά απίθανα και γλυκά νεοκλασικά solos τους, ενώ οι Justin Biggs και Richard Evensand σε μπάσο και drums αντίστοιχα αποτελούν τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίζει η μπάντα.
Ο δίσκος ξεκινά με το σύντομο intro “Persecution” για να μπει στη συνέχεια φορτσάτο, βαρύ και ασήκωτο το άκρως συναυλιακό “The Hammer Of Witches”, βασισμένο σε μια ακόμη παραλλαγή του riff του “Children Of The Grave”, με εκπληκτική ερμηνεία από τον Anders, εκπληκτικό συναυλιακό refrain και δύο εξαιρετικά solos. Burn witch, burn!
Ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη μου και ακολουθεί το ομώνυμο “Lamenting Of The Innocent” με τη σχεδόν εννιάλεπτη διάρκειά του. Βαρύ και ασήκωτο επικό εισαγωγικό riff, αργός ρυθμός, η ερμηνεία του Anders δεν περιγράφεται με λόγια, απλά βιώνεται, τα brutal φωνητικά στο πέμπτο περίπου λεπτό είναι από μόνα τους highlight. Εκπληκτικό μελωδικό refrain, απίστευτα solos, σίγουρα ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει οι Sorcerer!
Η συνέχεια έρχεται με το πιο up-tempο τραγούδι του δίσκου, το “Institoris” που φέρνει στο μυαλό του Black Sabbath εποχής Tonny Martin. Απλά ακούστε το solo του. Έπεται ένα ακόμη highlight του δίσκου, το “Where Spirits Die”. Απόλυτα επικό, απόλυτα λυρικό, ιδανικός συνδυασμός δύναμης και μελωδίας. To χαμόγελο έχει παγιωθεί για τα καλά και το διαδέχεται ο θαυμασμός για την ποιότητα των τραγουδιών που γράφουν οι Sorcerer. Στο μέσο ακριβώς του δίσκου έρχεται η μπαλάντα “Deliverance” και το ντουέτο του Anders με τον Johan Längquist των Candlemass είναι απλά ανατριχιαστικό! Στο τσέλο έχουμε τη συμμετοχή του Svante Henryson (μπάσο στα “Eclipse” και “Fire And Ice” του Malmsteen).
To “Age Of The Damned” που ακολουθεί με τις συνεχείς εναλλαγές του και το εκπληκτικό refrain του διατηρεί το επίπεδο στα ύψη για να πάρει την σκυτάλη το πιο σκοτεινό τραγούδι του δίσκου “Condemned” με μια εντελώς «κακή» αύρα και τι να πω πάλι για ερμηνεία και κιθάρες; O δίσκος κλείνει με το “Dance With The Devil”, συνεχείς εναλλαγές με ένα εξίσου εντυπωσιακό refrain και το εντυπωσιακό “Path To Perdition” το οποίο ξεκινά με κιθαριστικά soloς και τα πλήκτρα να συνοδεύουν ισάξια τις κιθάρες σε όλη τη διάρκεια του τραγουδιού.
Να αναφέρω ότι στιχουργικά ο δίσκος είναι concept με τους στίχους να μας γυρίζουν πίσω στη σκοτεινή εποχή του Μεσαίωνα και στο “θεόσταλτο” και “θεάρεστο¨ έργο της Καθολικής Εκκλησίας: κυνήγι και κάψιμο μαγισσών, αφορισμοί και βασανιστήρια για ψύλλου πήδημα επί συνήθως αθώων, αμφισβήτση και φίμωση κάθε επιστημονικού επιτεύγματος, σκοταδισμός. Για κάθε τραγούδι του δίσκου έχει γυριστεί και το ανάλογο video με τη μπάντα να το αποδίδει και διάφορες σκηνές που οπτικοποιούν τα όσα διαδραματίζονται στους στίχους.
Κυρίες και κύριοι, οι Sorcerer το έκαναν ξανά κυκλοφορώντας ένα ακόμη υπέροχο άλμπουμ επικού doom metal. Ένα ιδανικό αμάλγαμα έπους, δύναμης, μελωδίας και έκφρασης έντονων συναισθημάτων που εύκολα θα συμπεριληφθεί σε άπειρες λίστες με τα καλύτερα albums της χρονιάς. Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και ακούστε το/βιώστε το.
9/10
Πάνος Πρέντζας
[email protected]
