Το 3ο album των Imperia έρχεται με τη Helena Iren Michaelsen στα φωνητικά (Angel, ex- trail of Tears). Ακολουθώντας τα μονοπάτια του gothic/ epic/ ατμοσφαιρικού μέταλ, το νέο cd τους μου άρεσε και αν ακόμα στην αρχή ήμουν κάπως δύσπιστη ότι δεν θα ακούσω κάτι πρωτότυπο, παρόλ’ αυτά η μπάντα έχει μια πολύ δυνατή front woman και δεν είναι εύκολο να περάσει απαρατήρητη. Η φωνή της είναι με μια λέξη αέρινη και έρχεται σε αντίθεση με την κάπως εκκεντρική φιγούρα της. Και μην ξεχνάμε ότι είναι group ερχόμενο από εκεί που γεννήθηκε και απέκτησε θαυμαστές σε ολόκληρο τον κόσμο αυτό το είδος της μουσικής, δηλαδή από Φινλανδία/ Νορβηγία. Η αλήθεια είναι πως με το album, καθ’ όλη τη διάρκεια που το άκουγα, με κέρδιζαν και οι Imperia αλλά και η τραγουδίστριά τους. Ορχηστρική μουσική, κέλτικες εισαγωγές, (σε σημεία θυμίζει ήχο Within Temptation). Εγκρίνω όσα metal riff άκουσα γιατί εξυπηρετούν το είδος αυτό και μου άρεσε ο ανατολίτικος πειραματισμός στο ύφος τους. Στο τσέλο η άφιξη της Tina Guo είναι το κερασάκι στην τούρτα. Ξεχώρισα από κομμάτια το Fragile. Όσο για τη φωνή, η Helena φαίνεται να συνδυάζει όπερα φωνητικά και μια pop σύγχρονη χροιά. Ειδικά με ενθουσίασε στο κομμάτι Suicide, όπου και πειραματίζεται με τη φωνή της (σε σημεία σαν να κλαίει στους στίχους). Η ίδια έχει περάσει από το στάδιο των μόνο όπερα φωνητικών προσαρμόζοντας τη φωνή της στο στυλ της μπάντας. Δε σημαίνει όμως ότι η Helena είναι αυτή που θα μονοπωλήσει μόνο το ενδιαφέρον, και οι Imperia στέκονται ισάξια απέναντι της, οπότε καλή ακρόαση.
8/10
Ήλια Τσάρα
