Αυτό πραγματικά με πήγε πίσω στα 60’s. Κάτι σαν να βρέθηκαν ο Hendrix με τους Blue Cheer σε παρακμιακό αμερικανομπάρ, να ήπιαν τις ουισκάρες τους και μετά να χώθηκαν σε ένα garage για τζαμάρισμα! Ψυχεδέλεια, 60’s-early 70’s, μπλουζάτες μπασσογραμμές, acid ή stoner κιθάρες και boozing να γουστάρουμε!
Μας έρχονται από το Ηνωμένο Βασίλειο και αυτό είναι το ντεμπούτο album τους. Το 2008 είχαν κυκλοφορήσει και 2 limited 7” singles σε 99 κόπιες το καθένα (cult-ιλίκι!). Η παραγωγή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα από την άποψη ότι πιάνει ακριβώς την σάπια garage rock αισθητική που χρειάζεται, και ο τυπάς πίσω απ’ το μικρόφωνο το ‘χει έκτος του ότι είναι πολύ καλή επιλογή για το εν λόγω style. H πειραματική τους διάθεση γίνεται εύκολα αντιληπτή από κομμάτια όπως το “Reflections In Black” και το “I Can See The Girls Grow“, έτσι κι αλλιώς το είδος το σηκώνει και με το παραπάνω.
Κάποιοι μπορεί να λένε ότι το ψυχεδελικό rock σταμάτησε στους Pink Floyd και ότι δουλειές σαν αυτή δεν θα μπορούσαν να ακουστούν ζωντανές εν έτει 2009 ή ότι ακούγοντας το Cherry Choke τους ήρθε μια νοσταλγία αλλά ως εκεί. Εγώ πάντως επιμένω ότι πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά που θα προτιμήσω απείρως περισσότερο από alternative wannabe μυξοκλάματα και evil metallers!
7,5/10
Αγγελική Καπίρη
[email protected]
