Οι Kave, είναι μια κυρίως Dark/Ambient μπάντα από την Ολλανδία, η οποία σχηματίστηκε το 2005. Μετά την παρελθοντική τους δισκογραφία με τα εξής άλμπουμ τους: “Sea Ghosts” (2006 – net release), “Glowing Hills” (2006 – private release), “Hidden Fields” (2008 – 3” CD-R / Scrape Tapes), οι Κave είναι εδώ για να μας παρουσιάσουν τον φετινό, νέο τους και τέταρτη κυκλοφορία τους, “Dismal Radiance” (2012 – Eibon Records). Ο δίσκος εμπλέκει σκοτεινές δομές και πυκνή ατμοσφαιρικότητα, με την κινηματογραφική μουσική. Οι οπαδοί των Caul, Yen Pox και Amon, θα καταλάβουν αμέσως το συναίσθημα της αναφερόμενης σκοτεινής, βαθιάς κι απειλητικής ατμόσφαιρας. Είστε σε ένα άδειο, κυλινδρικό δωμάτιο (σαν την ψυχεδελική μηχανή που έχουν σε γνωστό Πάρκο Διασκέδασης…!) και δεν ακούτε τίποτα άλλο, παρά συνεχόμενους κι επαναλαμβανόμενους, ήχους. Οι Ολλανδοί σου μεταδίδουν το συναίσθημα της απόγνωσης και της απελπισίας, εκμηδενίζοντας οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα που ακόμα και την ελάχιστη σχέση με κάτι παθιασμένο, κάτι ζωντανό. Το κακό είναι ότι ναι μεν ακούς κάτι βαρετό του θανατά – εκτός αν έχεις κάνει καμιά παράνομη «χρήση» – αλλά είναι σχεδόν το ίδιο σε ΚΑΘΕ κομμάτι, με άπειρο-ελάχιστες αλλαγές, τέτοιες ώστε να είναι δύσκολα αντιληπτές… Δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος! Οχτώ κομμάτια (“Tombs Of The Black Sand”, “Corridors Under The Sea”, “Vault Of Mysticism And Desolation”, “Dark Monoliths Rising”, “Encompassing Emptiness”, “Bleak Phantasm”, “Dismal Radiance”, “Laatste Schemering”), συνολικής διάρκειας σχεδόν πενήντα λεπτών, θ’ ακούσετε στο άλμπουμ (με αποκαλυπτικά ειλικρινείς κι απόκοσμους τίτλους), αλλά δύσκολα θα καταλάβετε την διαφορά μεταξύ τους, σε σχέση με μια συνεχόμενη ακρόαση. Μερικές φορές αισθάνθηκα, λες και ήμουν κρεμασμένος, ή αιωρούμουν ανάμεσα στο απόλυτο κι άπειρο μαύρο, του διαστήματος…ή της εκάστοτε αβύσσου, αν θέλετε. Ίσως έκανε επιτυχία ως soundtrack στο “Doom 5”, “Quake 6”, “Starcraft 7” κλπ. Μην το ακούσετε ποτέ βράδυ, στο αμάξι και κουρασμένοι! Το μόνο που χρειάζεστε είναι να έχετε κλείσει τα φώτα και να είστε ξαπλωμένοι στο βαθυσκάφος. Σκοτεινό, Καταθλιπτικό, Ανατριχιαστικό, Απομονωμένο, Μετέωρο και Τερατώδες Περιβάλλον, με κύριο στοιχείο την Έλλειψη της Βαρύτητας… Δεν έχει σχέση με οποιοδήποτε παρακλάδι του “Metal”.
0/10
Ως “Ambient” δίσκος της ανάλογης σκηνής, όμως: 7/10
Άγγελος “Kilmistered”
