[Option A]
Η Death Experimental μπάντα από το Μεξικό προσπαθεί για άλλη μια φορά μετά το “Unbreakable Fury” του 2010 να μας τρελάνει με τα psycho jazz στοιχεία τους, τα thrashy riffs και τα tribal pattern τους. Το πρώτο κομμάτι, “Τreason, Poltics and Death δίνει ένα αρκετά δυναμικό ξεκίνημα στο EP. Το “Tribal Percussion” ρέει άφθονο ενώ τα riffs σχηματίζουν μια καθαρή δυνατή βάση κλασσικού heavy metal στο κομμάτι. Το σαξόφωνο στα μέσα του κομματιού σε συνδυασμό με το μπάσο και τα κόνγκας μαρτυρούν ευγενείς προσπάθειες της μπάντας για διαφοροποίηση από τα κλασσικά metal genres, δυστυχώς με ένα μέτριο αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο κομμάτι. “Deceive the Pain”: Ένα κομμάτι που πραγματικά ξεσπαθώνει με το full progressive ξεκίνημα του και τα boss nova ρυθμικά σημεία. Το διπέταλο να σπέρνει ενώ το αρχικό solo είναι ο ορισμός του mental. Οι αλλαγές από τα jazz σημεία στα heavy γίνονται αριστουργηματικά θα έλεγα. Οι κοφτές δε του σαξοφώνου σε ρόλο κιθάρας είναι τουλάχιστον επικές ενώ το outro γρήγορο μελωδικό riff κλείνει το κομμάτι όπως πρέπει. Το “Now” αρχίζει δυναμικά με ένα ωραίο tribal ρυθμικό drumming. Δυστυχώς όμως, ένιωθα το κομμάτι να μπουχτίζει με άσκοπες αλλαγές. Το ίδιο συμβαίνει και στο “But not Today” που παρ’ όλο τις αλλαγές παραμένει flat στο αυτί. Αντίθετα, το “A Prasise to Madness” κάνει ακριβώς αυτό που δηλώνει. Ο τραγουδιστής έπαιξε καλά τον ρόλο του σε αυτό ενώ το σαξόφωνο και το tapping ολοκλήρωσαν την τρέλα σε συνδυασμό με τα γρήγορα drums. Οι αλλαγές σε καθαρό Bossa Nova συναντούνται και εδώ αυτή τη φορά καταλυτικά και σωστά χωρίς να καταντάνε το κομμάτι βαρετό. Στο “Speartooth” o drummer έδωσε τα ρέστα του. Όλο το κομμάτι είναι εμποτισμένο με γρήγορη μελωδικότητα και ξεφεύγει θα έλεγα από την κλασσική γραμμή του EP αλλά σίγουρα όχι για κακό. Σαξόφωνα και τρομπέτες μόνο στο ακουστικό “Vallanta Nights”, το οποίο αποτελεί μια siesta από την όλη γρήγορη τρέλα. Ένα άξιο ακουστικό κομμάτι πριν την επιστροφή στην θηριωδία με το τελευταίο κομμάτι του δίσκου: “In My Land”, το οποίο εμπερικλείει την προσπάθεια των Μεξικανών. Και εδώ το jazz σημείο δηλώνει εμφανέστατα μια τρίλεπτη παρουσία με μία καλή αλλαγή στο hard ύφος. Εν κατακλείδι το “An Unearth Collision” είναι μια πάρα πολύ αξιόλογη προσπάθεια που σίγουρα δεν θα αφήσει κακές εντυπώσεις στους λάτρεις του είδους. Είναι γρήγορο, σίγουρα μεξικάνικο και οπωσδήποτε τρελό.
7/10
Γεωργία Μπούτσαλη
[Option B]
Η Death Experimental μπάντα από το Μεξικό προσπαθεί για άλλη μια φορά μετά το Unbreakable Fury του 2010 να μας τρελάνει με τα psycho jazz στοιχεία τους,τα thrashy riffs και τα tribal pattern τους. Το πρώτο κομμάτι “Τreason, Poltics and Death” δίνει ένα αρκετά δυναμικό ξεκίνημα στο EP. Το Tribal Percussion ρέει άφθονο ενώ τα riffs σχηματίζουν μια καθαρή δυνατή βάση κλασσικού heavy metal στο κομμάτι.Το σαξόφωνο στα μέσα του κομματιού σε συνδιασμό με το μπάσο και τα κόνγκα μαρτυρούν ευγενείς προσπάθειες της μπάντας για διαφοροποίηση από τα κλασσικά metal genres, δυστυχώς με ένα μέτριο αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο κομμάτι. “Deceive the Pain”: Ένα κομμάτι που πραγματικά ξεσπαθώνει με το full progressive ξεκίνημα του και τα boss nova ρυθμικά σημεία. Το διπέταλο να σπέρνει ενώ το αρχικό solo είναι ο ορισμός του mental. Οι αλλαγές από τα jazz σημεία στα heavy γίνονται αριστουργηματικά θα έλεγα.Οι κοφτές δε του σαξοφώνου σε ρόλο κιθάρας είναι τουλάχιστον επικές ενώ το outro γρήγορο μελωδικό riff κλείνει το κομμάτι όπως πρέπει. Το “Now” αρχίζει δυναμικά με ένα ωραίο tribal ρυθμικό drumming. Δυστυχώς όμως ένιωθα το κομμάτι να μπουχτίζει με άσκοπες αλλαγές. Το ίδιο συμβαίνει και στο But not Today που παρ’ όλο τις αλλαγές παραμένει flat στο αυτί. Αντίθετα, το “A Prasise to Madness” κάνει ακριβώς αυτό που δηλώνει.Ο vocalist έπαιξε καλά τον ρόλο του σε αυτό ενώ το σαξόφωνο και το tapping ολοκλήρωσαν την τρέλα σε συνδυασμό με τα speedy drums. Οι αλλαγές σε καθαρό Boss Nova συναντούνται και εδώ αυτή τη φορά καταλυτικά και σωστά χωρίς να καταντάνε το κομμάτι βαρετό. Στο “Speartooth” o drummer έδωσε τα ρέστα του.Όλο το κομμάτι είναι εμποτισμένο με γρήγορη μελωδικότητα και ξεφεύγει θα έλεγα από την κλασσική γραμμή του EP αλλά σίγουρα όχι για κακό. Σαξόφωνα και τρομπέτες μόνο στο ακουστικό “Vallanta Nights” το οποίο αποτελεί μια siesta από την όλη γρήγορη τρέλα.Ένα άξιο ακουστικό κομμάτι πριν την επιστροφή στην θηριωδία με το τελευταίο κομμάτι του δίσκου: “In My Land”, το οποίο εμπερικλείει την προσπάθεια των Μεξικανών. Και εδώ το jazz σημείο δηλώνει εμφανέστατα μια τρίλεπτη παρουσία με μία καλή αλλαγή στο hard ύφος. Εν κατακλείδι το “An Unearth Collision” είναι μια πάρα πολύ αξιόλογη προσπάθεια που σίγουρα δεν θα αφήσει κακές εντυπώσεις στους λάτρεις του είδους. Είναι γρήγορο,σίγουρα μεξικάνικο και οπωσδήποτε τρελό.
7/10
Μάκης Βούρος
