Ιδρυμένοι το 2014 στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, το progressive metalcore σχήμα Next Door To Heaven μας παρουσιάζουν το νέο αυτοχρηματοδοτούμενό τους EP με τίτλο “Inside”. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του το 2016 με τίτλο “Let’s Dream” και το 2019 το πολυαναμενόμενο “V Ways To Accept” μέσω της Sliptrick Records.
Η μπάντα αποτελείται από τους Daria Mazunova στα φωνητικά, Evgenii “Gene” Mazunov σε κιθάρες, μπάσο και γενική σύνθεση και Pavel Lokhnin (God Eat God, Dominia, Perimeter) στα τύμπανα, ενώ για ζωντανές τους εμφανίσεις τη θέση του μπάσου καταλαμβάνει ο Oleg Ermakov. Το εξώφυλλο του EP παρουσιάζει μια καρδιά ενωμένη με μια μηχανή αυτοκινήτου την ώρα της έναυσης και υποδηλώνει «μια μάχη μεταξύ ανθρώπου και μηχανής και μια υπακοή προς τον αφέντη μέσα στο ίδιο το άτομο» όπως σχολιάζει η στιχουργός και τραγουδίστρια Daria Mazunova.
Ένα riff σε εννιάχορδη κιθάρα μαζί με χαμηλό κούρδισμα ξεκινάει την εισαγωγή του “Dark Alley” και μαζί τα τύπου breakdown riffs στο πρώτο κουπλέ ακούμε την φωνή της Daria να θυμίζει απίστευτα πολύ αυτή της Tatiana Shmaylyuk των Jinjer. Περίμενα βαριά φωνητικά αλλά μέχρι στιγμής η ερμηνεία των καθαρών φωνητικών είναι αρκετά αξιόλογη. Το breakdown του “Calibrate” μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις αλλά δυστυχώς το υπόλοιπο κομμάτι δεν είχε κάτι το οποίο θα θυμάμαι στα επόμενα τριάντα δευτερόλεπτα.
Καθαρή και μελωδική εισαγωγή με συνοδεία μπάσο και απαλά τύμπανα στο “Unleash The Beasts”. Ίσως να προτιμούσα πιο σύντομη διάρκεια μέχρι να εμφανιστούν τα φωνητικά αλλά κάπου μετά το δεύτερο λεπτό τα τύμπανα και οι κιθάρες θα μπορούσε να πει κανείς ότι θυμίζουν black metal μοτίβο. Με εναλλαγές επίσης σε djent riffs. Το ομότιτλο κομμάτι του EP με μπέρδεψε λίγο με την εισαγωγή του καθώς δεν ήμουν σίγουρος αν άκουγα κιθάρα στην αρχή ή κάποιο synthesizer επιβαρυμένο με ένα κάρο εφέ. Δυνατό κύριο djent τύπου riff με κοφτές νότες και ενδιάμεσες παύσεις.
Στο τελευταίο κομμάτι “Flare Up”, συναντάμε τη συμμετοχή του Lord Nelson (ex-Stuck Mojo) στα φωνητικά, και μπορώ να πω ότι περίμενα κάτι παραπάνω από την φωνή του Mumm-Rah, με όλο το σεβασμό που διαθέτω φυσικά. Θα πω σε αυτό το σημείο μία παρατήρηση που καθόρισε κατά μεγάλο ποσοστό την εντύπωσή μου και κατά συνέπεια τη βαθμολογία μου στο εν λόγω EP κι αυτή είναι ότι κάτι πρέπει να πήγε αρκετά λάθος στην παραγωγή, τη μίξη ή το mastering. Παραμπουκωμένος ήχος που πιστεύω χαντάκωσε μια σχετικά καλή προσπάθεια, καθώς πιστεύω ότι η μπάντα θα μπορούσε να συνθέσει κάτι πιο ενδιαφέρον (για μένα πάντα) και μπορεί σίγουρα πολύ καλύτερα απ’ αυτό.
5,5/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
