Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που άλλοι αγαπούν και άλλοι αγαπούν… να μισούν. Για να γίνω πιο σαφής αρκετοί φίλοι έσπευσαν να με κατακρίνουν για την αποθεωτική υποδοχή που είχα επιφυλάξει στο “Sweven” των Morbus Chron,ένα δίσκο που στα αυτιά μου ακούγεται τόσο ρηξικέλευθος μέσα στη death metal πραγματικότητα και την ίδια στιγμή τόσο έξω από αυτή,γνώμη η οποία, ειρήσθω εν παρόδω δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Τον ίδιο δρόμο φαίνεται να ακολουθούν και οι Νορβηγοί Execration με το φετινό τους “Morbid Dimensions”, τον πολύ σημαντικό δηλαδή τρίτο δίσκο της καριέρας τους και διάδοχο του old school underground αριστουργήματος που ακούει στο όνομα “Odes Of The Occult”. Πριν προχωρήσω παρακάτω να σταθώ σε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για την κατανόηση της συγκεκριμένης σκηνής. Α ναι! Τρέξτε και βρείτε να ακούσετε το τρομερό 4 way split “Oslo We Rot” (Για όποιον δεν κατάλαβε ας δει και το εξώφυλλο…) για να αποκτήσετε μια γρήγορη ιδέα περί του υπό εξέταση θέματος.
Αυτή λοιπόν η τρίτη δισκογραφική προσπάθεια, όσο και αν φαντάζει παράλογο σε κάποιους αποτελεί τη φυσική συνέχεια του “Odes Of The Occult” με την έννοια ότι εδώ θα βρει κανείς την εξέλιξη της μπάντας σε πιο μεγάλες συνθέσεις ,με ολοκληρωτική αλλαγή αναφορικά με τη στιχουργική θεματολογία και με την έρπουσα eerie ατμόσφαιρα που σαν ελαφρύ πέπλο ομίχλης διάνθιζε το τοπίο του “Odes..”, εδώ να μας έχει περικυκλώσει και να δημιουργεί ένα άκρως εφιαλτικό ηχοτοπίο. Το old schoold στοιχείο παραμένει παρόν με τις αναφορές τόσο στους Death εποχής “Scream Bloody Gore” όσο και στους Autopsy να είναι εμφανείς, δοσμένες όμως με ένα τρόπο εντελώς εξώκοσμο, τόσο ανεξήγητα θελκτικό και οικείο ενώ την ίδια στιγμή φαντάζει τόσο απόμακρος και ξένος. Κάθε ακρόαση μου δημιουργεί περίεργες εικόνες και μου εμφανίζει πράγματα τα οποία προηγουμένως δεν είχα παρατηρήσει.
Αν θέλετε να μιλήσουμε για το καθαρά τεχνικό κομμάτι θα σας πω για riffs κυρίως αργόσυρτα και ψυχεδελικά που ανακυκλώνονται και μέσω της επαναληπτικότητας καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια μακάβρια avantgarde ατμόσφαιρα. Πρωτόγονοι ρυθμοί και φωνητικά που ακούγονται σαν το απόλυτο state of the art του σύγχρονου ακραίου ήχου, την ώρα που η παραγωγή με ξεκάθαρη παλιομοδίτικη νοοτροπία καταφέρνει να ακουστεί κλινικά αψεγάδιαστη. Αν οι Morbus Chron σας φάνηκαν αρκετά progressive και αν οι Αμερικανοί Ectovoid είναι αρκετά black metal για τα γούστα σας τότε ελάτε εδώ .Αν πάλι οι επίσης Νορβηγοί Diskord σας φαίνονται αρκετά κυνικοί και ψυχροί μέσα σε όλο το ψυχεδελικό της μουσικής τους ελάτε πάλι εδώ. Όσοι από την άλλη ψάχνετε σημεία αναφοράς σε ονόματα και δισκογραφίες άλλων, διαβάστε τα γραφόμενά μου στο “Sweven” των Morbus Chron (και αν βγάλετε άκρη σφυρίξτε μου κλέφτικα…)
Θέλω να τονίσω πως είμαστε μάρτυρες στη δημιουργία ενός νέου μουσικού είδους πού όπως καθετί ακραίο στην αρχή του συνάντα από μερίδα του κοινού αφενός επιφυλακτικότητα αν όχι ξεκάθαρο αρνητισμό, αφετέρου δεν είναι δυνατόν να γίνει εν τη γέννεση του αποδεκτό από όλο το κόσμο του death metal. Όσοι από εσάς εκεί έξω αποφασίσετε να έρθετε σε επαφή με αυτούς εδώ ή κάποια άλλη από τις προαναφερθείσες κυκλοφορίες να έχετε κυρίως στο μυαλό σας ότι τα ονόματα που αναφέρθηκαν παραπάνω αποτελούν απλά και μόνο το τρόπο μεταφοράς συμβατικών νοημάτων και μόνο. The journey begins with curiosity…
9,5/10
Τάσος Δεληγιάννης
[email protected]
