New wave, Electro, 80’s… Ο δίσκος ανοίγει με το “You are Everyone, You Are Everywhere”, και στην ουσία μου δίνει μια γεύση από το τι παίζει η μπάντα. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία είναι αυτά που υπερτερούν, όπως και το συνεχώς επαναλαμβανόμενο refrain. Το “Grey View”, σε μια πιο υποτονική ατμόσφαιρα.. τα φωνητικά ήταν αφηγηματικά και η μουσική απλά έπαιζε ως background. Ο ήχος των κρουστών στο “I Don’t Know Myself” θύμιζε το γνωστό σε όλους μας “Big In Japan”. Απ’ τη μία, είμαι πολύ ενθουσιασμένη που ακούω κάτι διαφορετικό, μία άλλη προσέγγιση της σύγχρονης μουσικής, απ’ την άλλη όμως όσο τρομερή και να είναι η ατμόσφαιρα σε ένα κομμάτι όπως το “Numb”, η τόση υποτονικότητα μου την βάρεσε στα νεύρα. Φυσικά και όλο το υπόλοιπο άλμπουμ κινήθηκε στο ίδιο tempo, με αποτέλεσμα να φτάσω να μην του δίνω την απαραίτητη προσοχή. Η ιδέα του να επαναφέρει μία μπάντα αυτό το στυλ μουσικής του ’80 είναι όντως πολύ καλή. Άπειρο reverb στη φωνή και επαναλαμβανόμενα μοτίβα σε ντραμς και κιθάρες. Θα ξεχωρίσω το “Nightshift” ως το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου, κυρίως για το riff της κιθάρας και το πολύ όμορφο μελωδικό refrain. Σε γενικές γραμμές όμως, δεν είναι μια δουλειά που να σε κάνει να γουστάρεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Θέλει “λίγο ακόμα”, αυτό το “κάτι” της μυστικής συνταγής…
6.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
