Πρόκειται για ιταλικό power metal σχήμα με γυναικεία φωνητικά. Πιο συγκεκριμένα είναι από το Μιλάνο. Ιδρύθηκαν από τον τραγουδιστή και πολυ-οργανίστα Federico Mondelli, ο οποίος είναι και ο βασικός συνθέτης του συγκροτήματος. Μόλις πέρυσι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους “The Fallen King” επίσης από τη Scarlet Records και αυτό εδώ είναι το δεύτερο full-length τους.
Εάν ακούσετε το άλμπουμ, στην αρχή είναι κάπως πιθανό να μπερδευτείτε αλλά τραγουδάει όντως γυναίκα, η Giada “Jade” Etro. Ενδεχομένως να φέρνει στο μυαλό μπάντες όπως οι Epica αλλά ο τρόπος που τραγουδάει ταιριάζει απόλυτα στο είδος και δε θυμίζει οπερετικά φωνητικά, όπως είχα υποψιαστεί. Όχι και τόσο συχνό, παρόλο που χρόνια τώρα έχουμε κατακλειστεί με κάμποσα συγκροτήματα με κυρίες στα φωνητικά. Όσον αφορά τις συνθέσεις, τα κομμάτια, είναι τυπικό power metal με κατά κύριο λόγω γρήγορες ταχύτητες, οικείος ήχος γενικά και με ξεκάθαρες επιρροές από μπάντες της Βόρειας Ευρώπης, όπως οι Stratovarius και οι HammerFall. Αν μπορούσε να τους χαρακτηρίσω κάπως, θα τους έλεγα την «θηλυκή έκδοση» των μπαντών που μόλις ανέφερα.
Το συγκρότημα «παίζει μπάλα» και σε διαφορετικά μονοπάτια, καθώς το “Winterfall” ξεκινά και για λίγο συνεχίζει με harsh/death φωνητικά, προφανώς του Federico. Τα ξανακούμε πάλι προς το τέλος του κομματιού, για ακόμα πιο λίγο. Να πω την αλήθεια, αν και το κομμάτι μου άρεσε αρκετά, πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα γενικά για τις συνθέσεις να είχαν ή τα φωνητικά της Jade ή του Federico. Όχι και τα δύο. Θεωρώ ότι δε ταιριάζει η όλη φάση. Πώς θα σας φαινόταν αν οι HammerFall για παράδειγμα είχαν και death φωνητικά; Παραδόξως πάντως, το “Winterfall” μπαίνει σε αυτά που ξεχώρισα.
Κομμάτια σαν το “Forever”, που συνδυάζει αντρικά (όχι death) και γυναικεία φωνητικά, θεωρώ ότι θα τους βοηθήσουν στη συνέχεια του έργου τους. Χωρίς να με εντυπωσίασε, είναι από τις καλές τους στιγμές. Στο “Crowned In Frost” που κλείνει το δίσκο και μπαίνει με ένα πολύ γρήγορο και αφηνιασμένο drumming (Alberto Mezzanotte), επανέρχονται τα harsh φωνητικά που παραπέμπουν σε σχήματα όπως οι Ensiferum. Δεν ξέρω τι ακριβώς είχαν κάνει στο ντεμπούτο άλμπουμ τους,αλλά το ότι είναι μόλις το δεύτερο κομμάτι με harsh φωνητικά, με περισσότερο χώρο από ότι είχε γίνει στο “Winterfall”, δείχνει ότι αυτό θέλανε να το κάνουν πολύ μετριασμένα, όπως και έγινε. Μοιάζει μπερδεμένο αυτό, σαν να μην έχουν ξεκάθαρη κατεύθυνση αλλά το τελευταίο αυτό κομμάτι αποτελεί την πιο πολύπλοκη σύνθεση και μία από τις καλύτερες του άλμπουμ! Πιο ορχηστρικά σημεία στο τέλος και ωραία ενορχήστρωση γενικά.
Το δεύτερο λοιπόν άλμπουμ των Frozen Crown δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Βρήκα πάντως χαρακτηριστικά που μου άρεσαν. Πέραν των δύο κομματιών που έγραψα, με τα harsh φωνητικά που παραδόξως τα θεωρώ τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ, μαζί ίσως με το “Forever”, κρατάω και λίγο από το “Battles In The Night”, λίγο από το “Unspoken” του οποίου το μπάσο (Filippo Zavattari) έχει όμορφο και χαρακτηριστικό ρόλο και το “Lost In Time”. Κανένα όμως από τα τρία δε μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε στο σύνολό του και δε μπορώ να πω π.χ. ότι θα τα έβαζα στο MP3 μου. Επίσης, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι η μπάντα, ίσως και η εταιρία, δεν προώθησαν τόσο το άλμπουμ, όσο είχαν κάνει με το ντεμπούτο τους. Κι αυτό γιατί αν ψάξεις στο YouTube, θα βρεις μόνο το “Neverending” (πολύ OK κι αυτό και συνεπώς στα διακριθέντα) από εδώ, με τα υπόλοιπα τέσσερα τραγούδια, να είναι από το “The Fallen King”.
Όπως και να έχει, ισορροπημένος δίσκος και αρκετά καλή προσπάθεια. Ακόμα κι αυτή την κατεύθυνση αν ακολουθήσουν, π.χ. τα death φωνητικά να υπάρχουν με μέτρο, αφού τελικά δεν αποδείχτηκε ρίσκο αλλά το αντίθετο και βελτιωθούν γενικά, θεωρώ ότι μπορούν να ανέβουν επίπεδο. Τέλος, στο video clip του “Neverending” θα βρείτε μία επιπλέον κοπέλα να παίζει κιθάρα και να σολάρει, είναι η Talia Bellazecca που έπαιξε κανονικά στο πρώτο άλμπουμ.
6,5/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
