Έφτασαν αισίως οι The Atomic Bitchwax στον 6o δίσκο τους. Πως περνάνε τα χρόνια; Για όσους δεν τους ξέρετε, η μπάντα είναι πλέον το side-project δυο μελών των Monster Magnet, του Chris Kosnik (φωνητικά, μπάσο) και του Bob Pantella (τύμπανα). Μαζί τους το πρώην μέλος των Core, Finn Ryan στις εκπληκτικές κιθάρες. Οι The Atomic Bitchwax πάντα ήταν μια μπάντα που είχε τις ρίζες τις στο progressive / stoner rock και hard rock, αλλά ποτέ δεν με είχαν ικανοποιήσει πλήρως με κάποια κυκλοφορία τους. Έμελλε το “Gravitron” να είναι ο δίσκος που θα είχε αυτή την ιδιότητα. Αυτό όχι για κάποιον άλλο λόγο, απλά οι The Atomic Bitchwax, παίζουν πολύ πιο ελεύθερα, βάζουν πίσω τα prog και ψυχεδελικά στοιχεία τους και απλά ροκάρουν μέσα από την ψυχή τους. Το “Gravitron” είναι σαν να μπήκαν στο studio, ήπιαν τις μπύρες τους και απλά άρχιζαν να παίζουν ότι τους άρεσε πραγματικά. Έχουν ακόμα τις progressive υφές τους προφανώς, αλλά αυτές εκφράζονται κυρίως σε τρεξίματα (runs) τις κιθάρας και του μπάσου, όπως τα έκαναν οι Rush και οι Deep Purple. Ο δίσκος αποτελείται από κομμάτια που είτε βάζουν τη μελωδία είτε βάζουν τον τσαμπουκά του stoner μπροστά. Δηλαδή τι περιμένετε από κομμάτια που έχουν τίτλο σαν το “Sexecutioner” ή το “Fuck Face”; Αν και το δεύτερο instrumental, δίνει καθαρά τη δύναμη του stoner που παίζουν οι The Atomic Bitchwax. Πολύ καλά κομμάτια τα “No Way Man”, “Coming in Hot”, “Roseland” (το πιο prog κομμάτι του δίσκου) αλλά και το κλείσιμο με το “Ice Age ‘Hey Baby’”. Πολύ καλή και η ιδέα των τριών instrumental, τα οποία δίνουν μια ποικιλομορφία στην ακρόαση του δίσκου. Αρκετά καθαρή και η παραγωγή, η οποία δημιουργεί έναν ξεκούραστο ήχο ενώ το γεγονός ότι ο δίσκος έχει συνολική διάρκεια μόλις στα 33 λεπτά, δεν τον καθιστά κουραστικό. Οι The Atomic Bitchwax δεν έχουν τίποτε καινούργιο να προσφέρουν στο stoner με το “Gravitron”, αλλά κάνουν αυτό που αγαπάνε και αυτό φαίνεται καθαρά. Οι ωραίες μελωδίες, τα ωραία prog περάσματα, η έμπνευση και η πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, θα κάνουν τους φίλους των Rush και των Deep Purple μάλλον να αγαπήσουν το δίσκο αυτό. Ας ελπίσουμε και σε ανάλογη συνέχεια.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com
