Λένε ότι δε χρειάζεται να ταξιδέψεις ως τη Νορβηγία για καλό black metalγιατί τώρα υπάρχουν οι Verheerer στη βόρεια Γερμανία: για να δούμε κατά πόσο ισχύει αυτό. Οι Vereheerer, λοιπόν, πρόσφατα κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο, ύστερα από ένα EP ονόματι “Archar” που κυκλοφόρησαν το 2015 – το οποίο δεν είναι καθόλου κακό.
Αν και 10 χρόνια μαζί, ίσως είναι νωρίς να πούμε ότι έχουν βρει τον ήχο τους αφού τώρα δοκιμάζουν την ανταπόκριση του κόσμου. Αυτό είναι εμφανές στο Verheerer. Γενικά στο χώρο του black metal είναι μικρή η απαίτηση για καλή παραγωγή, ειδικά από πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες. Εδώ όμως έχουμε μία μπάντα η οποία προσπαθει να παίξει black σε επίπεδο Behemoth, και ο κακός διαχωρισμός συχνοτήτων έχει ως αποτέλεσμα να χάνονται τα μισά. Όταν από πίσω ο drummer δίνει ρέστα στα τύμπανα και εσύ ακούς μόνο μία κιθάρα με αμφίβολη παραμόρφωση, υπάρχει πρόβλημα. Όταν τα πλήκτρα είναι στην ίδια συχνότητα με την κιθάρα, πάλι υπάρχει πρόβλημα. Χρειάστηκε να φτιάξω ειδικό EQ για να καταλάβω τι παίζουν.;
Παρ’ όλα τα προβλήματα στην ηχητική, το άλμπουμ ξεκινά ήπια με ένα intro ονόματι “Oratio”, για να μας βάλει στη συνέχεια στο κανόνι που ονομάζεται “Kultyst” διάρκειας 8 λεπτών και 48 δευτερολέπτων, με υπέροχα riffs και πολυσύνθετες μελωδίες στα οποία αξίζει τον κόπο να δώσει κανείς προσοχή.
Στη συνέχεια ακολουθεί το “Vertigo” με marching drumming, το οποίο αν και σε καθηλώνει στην αρχή είναι τελείως ασύνδετο με το υπόλοιπο κομμάτι: κάπου εμφανίζεται, σβήνει, ξαναεμφανίζεται στο άσχετο.. Δεν το αφήνουν να παίξει σωστά, να ανοίξει και να κλείσει εκεί που πρέπει και να δέσει με το ρυθμό. Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι ενώ σβήνει, πάλι υπάρχει πολύ αχνό στο βάθος (το ξέχασαν στη μίξη;). Κρίμα γιατί θα μπορούσε να πετάει και η κακή παραγωγή το σκότωσε.
Τέταρτο κομμάτι το “Maltrer” ξεκινά με πολύ όμορφη ακουστική, κάτι ανάμεσα σε westernκαι μεσαίωνα, την οποία μελωδία υιοθετεί στη συνέχεια η ηλεκτρική. Επόμενο το “Anima Sola”, ένας καταιγισμός απ’ όλα, EQ, ξε-EQ, μόνο μία κιθάρα, ένα ταμπούρο και μία φωνή διακρίνω και αυτά όχι όταν πάντα. Και εδώ ωραίες μελωδίες που θυσιάστηκαν άδοξα στο βωμό της φτηνής παραγωγής.
Έκτο κομμάτι και αυτό που ξεχώρισα από το δίσκο, ίσως γιατί θυμίζει Burzum, ίσως γιατί πρώτη φορά εντόπισα το μπάσο, το “Nightfall”, ακούγεται ευχάριστα, χωρίς πολλή σκέψη.;
Τελευταίο το “Heimgang”,το οποίο κυριολεκτικά σημαίνει θάνατος, μπαίνει με σκηνή από ταινία, με τη φωνή του τραγουδιστή και ρυθμικά τύμπανα ala Primordial να έπονται, με 5 λεπτά και κάτι να ακολουθούν με εναλλασσόμενο ρυθμό και παθιασμένα φωνητικά.
Δε θα πω ότι τα παιδιά δεν έκαναν το καλύτερο που μπόρεσαν με τα μέσα τα οποία είχαν. Είναι σαφώς μία μπάντα με πολλές ιδέες που θα μπορούσε να πάει πολύ μπροστά με τα κατάλληλα μέσα. Επειδή αυτή είναι μόνο η αρχή – και το ελπίζουμε, θα σας παρακινήσω να ακούσετε το “Maltrer” και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
6/10
Κλερ Τσιμπουρλά
conguera@gmail.com
