Νομίζω για κάθε μπάντα που παίζει κάποιας μορφής ακραία μουσική, δεν υπάρχει καλύτερη χρονιά από το 2020 για να τη χρησιμοποιήσει σαν υλικό για τίτλους ή στίχους. Έτσι λοιπόν και οι Necro Weasel, μία punk/crossover μπάντα από τη Φινλανδία, επιλέγουν να ονομάσουν το ντεμπούτο full-length τους “2020”. Καθόλου κακή ιδέα, αν αναλογιστούμε ότι έχουμε ένα τραγικό άλμπουμ για μια τραγική χρονιά.
Μιλάμε βασικά για ένα δίσκο ο οποίος είναι εντελώς ανέμπνευστος, με τη μικρή διάρκεια των κομματιών να μην καταφέρνει να τα κάνει να ακούγονται λιγότερο κουραστικά. Ειλικρινά το θεωρώ κατόρθωμα που οι τύποι μπόρεσαν να ακουστούν κουραστικοί σε κομμάτια που διαρκούν λιγότερο από τρία λεπτά. Όμως, μια ακρόαση αρκεί για να καταλάβει κάποιος γιατί το λέω αυτό. Οι δομές είναι ό, τι πιο προβλέψιμο θα ακούσεις στη ζωή σου και σε ό,τι αφορά το riffing, και εκεί τα ίδια και τα ίδια.
Και εντάξει, δε ζήτησα ποτέ και την τρελή ποικιλία στο είδος, εξάλλου punk/crossover παίζει η μπάντα, θα ήταν λίγο αστείο να ζητήσει κάποιος μεγάλη ποικιλία και εναλλαγές στις δυναμικές σε μια τέτοια μουσική. Την ίδια στιγμή όμως, έχουμε 2021. Δεν γίνεται να παίζεις αναμασήματα και να θεωρείς ότι αυτό θα σε βγάλει κάπου. Επιρροές προφανώς και έχουν όλες οι μπάντες, είναι αδύνατον να παίζεις μουσική χωρίς να είσαι επηρεασμένος από κάτι αλλά δεν γίνεται να είμαστε σε ένα κομβικό σημείο στη μουσική, αφού στα περισσότερα είδη έχει επέλθει κορεσμός και να παίζεις αναμασήματα και να περιμένεις να πας μπροστά.
Είναι σαν να κατεβάζεις ομάδα να παίξει ποδόσφαιρο και να μην έχεις τερματοφύλακα στο τέρμα σου. Δεν υπάρχει, δεν κολλάει, δεν γίνεται, πως το λένε. Εξ’ ορισμού, μπάντα που τη σήμερον ημέρα αναπαράγει κλασικές φόρμες δεν πάει μακριά. Το πολύ-πολύ να βρει κοινό σε τίποτα τελειωμένους πενηντάρηδες που νομίζουν ότι η καλή μουσική σταμάτησε το 1989. Εγώ όμως τέτοιος δεν είμαι, οπότε ας περάσει το επόμενο παρατράγουδο.
4/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
