Το μεγαλύτερο πρόβλημα, και ίσως και το μεγαλύτερο ρίσκο, για όλα τα retro συγκροτήματα είναι το κατά πόσο είναι ικανά να παλαντζάρουν ανάμεσα στην retro αισθητική ΧΩΡΙΣ όμως να ακούγονται ένα αναμάσημα του παρελθόντος. Άθλος όχι ακατόρθωτος μεν, αρκετά δύσκολος δε. Εξάλλου το να προσπαθείς να αναβιώσεις ένα ιδίωμα το οποίο σε μεγάλο βαθμό μαράζωσε λόγο έλλειψης νέων ιδεών δεν είναι και το πιο απλό πράγμα στον κόσμο σωστά;
Οι Black Mass μας έρχονται από το Μασατσούτσετς της Βοστόνης (σ.σ.: Massachusetts για όποιον δεν το έπιασε) και σαν συγκρότημα είναι ενεργοί από το 2012. Αυτά τα εφτά χρόνια ύπαρξης έχουν κυκλοφορήσει τρία demos, ένα EP, έναν πλήρη δίσκο (σ.σ.: “Ancient Scriptures”, 2015) και πλέον μας παρουσιάζουν το νέο τους δεύτερο πλήρες δημιούργημα. Αν μη τι άλλο τους λες παραγωγικούς.
Στο “Warlust” λοιπόν κάποιος συναντά όλα αυτά τα στοιχεία του retro-thrash που λίγο πολύ ξέρουμε. “Τραγανός” ήχος, απλές αλλά up-tempo συνθέσεις, βία και ξύλο. Όταν οι ταχύτητες πέφτουν δεν διστάζουν να φλερτάρουν με το rock‘n’roll και την punk μουσική. Ως εδώ καλά. Ο δίσκος κυλά νεράκι και η παραγωγή είναι υποφερτή.
Εκεί που υπάρχει έλλειψη είναι στην έμπνευση. Λίγο ή πολύ ότι θα ακούσει κάποιος μέσα στο “Warlust” δεδομένα το έχει ακούσει και κάπου… Αλλού… Κάποτε. Φυσικά οι ίδιοι ποτέ δεν βγήκαν να πουν ότι ανακάλυψαν τον τροχό από την αρχή αλλά το αποτέλεσμα τους περιορίζει σε δύο μερίδες οπαδών: α) αυτούς που ακούν ότι φέρνει την στάμπα του thrash πάνω και β) αυτούς που τώρα μπαίνουν στον χορό και δεν έχουν πολλά σημεία αναφοράς.
Προσωπικά εγώ άκουσα ένα συγκρότημα το οποίο συνθέτει μάλλον πιο απλοϊκά απ’ ότι πραγματικά μπορεί και αυτό με κουράζει. Ακόμα και στα κιθαριστικά solosπιστεύω ότι… κρατιούνται για χάρη της αισθητικής. Αυτό προσωπικά με ενοχλεί και περιμένω περισσότερα από ένα συγκρότημα το οποίο προφανώς και μπορεί να παράγει ένα καλύτερο σύνολο συνθέσεων.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
