Οι Φινλανδοί Dark Sarah επανέρχονται με την τρίτη κατά σειρά κυκλοφορία τους με τίτλο “The Golden Moth”. Για όσους δε γνωρίζουν τη μπάντα, αποτελεί δημιούργημα της Heidi Parviainen (ex-Amberian Dawn), με συμμετοχές των Zuberoa Aznarez (Diabulus In Musica), Marco Hietala (Nightwish) και Netta Skog (ex-Ensiferum). Μουσικά, η μπάντα κινείται σε χώρους του cinematic/symphonic metal. Τα albums της μπάντας μέχρι τώρα είναι concepts, τα οποία διηγούνται την ιστορία μίας νέας γυναίκας, της Sarah, και του διαβολικού έτερου ήμισύ της, Dark Sarah, και το ταξίδι τους σε τρεις κόσμους: The Middle World (“Behind The Black Veil” album), The Underworld (“The Puzzle” album) και The Upper World (“The Golden Moth” album). Ως πληροφορία αξίζει επίσης να αναφερθεί πως ο δίσκος χρηματοδοτήθηκε μέσω του crowdfunding (Indiegogo) και μάλιστα συγκέντρωσε μεγαλύτερο ποσό από το αναμενόμενο, κάτι που μάλλον είναι ενδεικτικό της αγάπης του κόσμου για τη μπάντα, αλλά και την επιθυμία του να ολοκληρώσει η πρωταγωνίστρια το ταξίδι της σε αυτήν την τριλογία.
Ο δίσκος είναι αρκετά μελωδικός, συναισθηματικός, μελαγχολικός, καθώς εμπεριέχει στοιχεία metal, κινηματογραφικής μουσικής, αλλά και θεατρικά. Με ένα πρώτο άκουσμα ο συγκεκριμένος δίσκος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως soundtrack για ένα μιούζικαλ, τύπου Moulin Rouge. Στις δώδεκα συνθέσεις που απαρτίζουν τον συγκεκριμένο δίσκο, η Dark Sarah θα πρέπει να βρει τον δρόμο της προς τους Θεούς στον Upper World, αφού έχει λύσει το πάζλ και έχει βρει τα τρία κλειδιά. Έπειτα, τα Ironbirds έρχονται και τη μεταφέρουν σε μία έρημη, αμμώδη περιοχή, όπου βασιλεύουν οι Θεοί. Όλα αυτά συμβαίνουν καθώς η Dark Sarah συναντά τον Δράκο (η ιστορία σταματά εδώ καθώς δεν έχουμε διάθεση για spoiler). Όλο αυτό το ταξίδι αποδίδεται πάρα πολύ όμορφα από τον Δράκο Leppäluoto και από την αιθέρια φωνή, φυσικά, της πρωταγωνίστριας Sarah (Parviainen). Όλες οι συνθέσεις της μπάντας κινούνται σε χαμηλούς ρυθμούς, αλλά υπάρχουν και λίγο πιο έντονα σε ρυθμό κομμάτια, όπως το ‘Wheel’. Το κύριο χαρακτηριστικό του δίσκου είναι η ταξιδιάρικη διάθεσή του, η οποία έχει αποδοθεί αποτελεσματικά και εκτός των στίχων, δηλαδή σε μουσικό επίπεδο. Όλα τα τραγούδια διέπονται από ένα υψηλό επίπεδο συναισθηματισμού, με κάποια επικά/κινηματογραφικά στοιχεία (π.χ. στο “The Gods Speak”), αλλά και με αρκετά θεατρικά επίσης στοιχεία (π.χ. στο “I Once Had Wings”).
Συνολικά, ο δίσκος αποτελεί την καλύτερη μουσική επένδυση για όσους ενδιαφέρονται για ένα κινηματογραφικό ταξίδι σε άλλους, μυθικούς κόσμους. Η παραγωγή του δίσκου είναι πάρα πολύ καλή και συνεισφέρει στο να μεταδοθεί η όλη ατμόσφαιρα που επιδιώκουν οι Φινλανδοί και που εν τέλει, όπως αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα, το πετυχαίνουν.
7/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
