Θα ξεκινήσω με το πόσο πολύ μου άρεσε ο τίτλος του δίσκου καθώς το Devil είναι το πρώτο κομμάτι και το The Deep Blue Sea το τελευταίο, είναι αρκετά ευφυές. Και τα δύο είναι ιντερλούδια, το πρώτο πιο σκοτεινό και γρήγορο και το δεύτερο πιο χαλαρωτικό για να τερματίσει ήρεμα ένα δίσκο γεμάτο ενέργεια και τσιρίδες. Να κάτι που με χάλασε. Δεν μπορώ να έχω τον οποιοδήποτε να μου τσιρίζει μες στο αυτί για φράουλες(hey strawberry you would be looking great on my cake)ή για το οτιδήποτε για 40 λεπτά, τo βρίσκω λίγο υπερβολικό. Ευτυχώς υπάρχουν και τα ήρεμα τέσσερα ιντερλούδια για να πέσουν λίγο οι τόνοι και να το βουλώσει έστω και για πέντε λεπτά ο τραγουδιστής. Οι μουσικές συνθέσεις απ’την άλλη είναι πολύ καλές, σε hardcore, thrashcore με λίγο progressive φάση και πολλές αλλαγές που το βρίσκω θετικό. Μερικά κομμάτια έχουν και ατμοσφαιρικά σημεία με την συμμετοχή πλήκτρων που τους δίνει ένα συν. Από τα όργανα ξεχωρίζουν οι κιθάρες καθώς μπάσο και ντραμς είναι απλά μέτρια. Το δίσκο τον σώζουν οι πολύ καλές συνθέσεις και οι ιδέες πίσω απ’αυτόν.
6/10
Tένια Λάρδα
