Σίγουρα κάτι που ποτέ δεν περίμενα να ακούσω ποτέ μετά την διάλυση του συγκροτήματος πριν από καιρό. Αυτό που ενίσχυε την ιδέα αυτή είναι το γεγονός πως οι One Man Army and the undead Quartet του τραγουδιστή της μπάντας πήγαινε αρκετά καλά και οι κυκλοφορίες της τουλάχιστον σε εμένα φαινόταν ελκυστικές. Φαίνεται πως η επανασύνδεση δίνει άλλη ώθηση σε όλους να δουλέψουν περισσότερο για κάτι πιο καλό και πιο old School σίγουρα. Έτσι θα χαρακτήριζα και το Doomsday King, κάτι από old school The Crown. Το ερώτημα είναι άλλο εδώ: πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι ένα άλμπουμ αυτού του είδους σήμερα? Η προσωπική μου άποψη πιστεύω πως σίγουρα είναι γνωστή καθώς δεν μου αρέσει το old school και προτιμώ τα σύγχρονα πράγματα. Αυτό το άλμπουμ όμως έχει άλλο ενδιαφέρον διότι πρόκειται για ένα reunion και θα το κρίνω με βάση αυτό για αρχή. Δεν άλλαξαν και πολύ τα πράγματα από την τελευταία φορά που ακούσατε The Crown. Ίδιος ήχος, ίδια riffs, ίδιο feeling και ίδια κατάσταση. Καλό αυτό στην προκειμένη φάση μιας και η μπάντα κάνει ένα καλό comeback με κάτι από το παρελθόν. Να σας πω την αλήθεια όταν έμαθα για αυτήν την κυκλοφορία υπέθεσα ότι θα ακούσω κάτι σε φάση One Man Army αλλά τελικά δεν έπεσα μέσα. Οι φαν των The Crown θα πρέπει να χαίρονται με τέτοια επιστροφή σίγουρα πράγματα, παρόλα αυτά όμως περίμενα κάτι πιο σύγχρονο, κάτι πιο μεστό και κάτι που να σου μείνει.
7,5/10
Θοδωρής Μακρής
