Οι Raven δεν νομίζω ότι χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Εκ των πρωτοπόρων του N.W.O.B.H.M. με σαράντα έξι χρόνια καριέρας και δεκατέσσερα albums (συμπεριλαμβανομένου του “Metal City”) στις πλάτες τους, έχουν παίξει σχεδόν σε κάθε μέρος του κόσμου ενώ αναφέρονται ως επιρροή από μπάντες όπως οι Metallica, Exodus, Anthrax, Tank, Anvil κι ένα σωρό άλλες.
Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του, μέτριου για τα προσωπικά μου γούστα, “Extermination”, οι αδερφοί John (φωνητικά και μπάσο) και Mark Gallagher (κιθάρες) επιστρέφουν με το δέκατο τέταρτο album των Raven υπό τον τίτλο “Metal City”. To τρίο του σχήματος συμπληρώνει ο Mike Heller στα τύμπανα ο οποίος αντικατέστησε το 2018 τον Joe Hasselvander που αποχώρησε για λόγους υγείας.
Κάτι ότι ο ερχομός του Heller στη μπάντα που περίμενα ότι θα δώσει ώθηση, κάτι ότι είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου τους Raven επί σκηνής στο Barcelona Rockfest και ήταν εκπληκτικοί και εκρηκτικοί, κάτι οι δηλώσεις τους ότι το νέο album θα είναι γρήγορο και παρανοϊκό, αύξησαν τις προσδοκίες μου για το “Metal City”. Δεν ήθελε και πολύ.
To “Metal City” λοιπόν αποτελείται από δέκα τραγούδια και η συνολική του διάρκεια αγγίζει τα τριάντα εννέα λεπτά. O δίσκος ηχογραφήθηκε στο στούντιο του Michael Wagener στις Η.Π.Α. με την παραγωγή να γίνεται από την ίδια τη μπάντα, τον Mike Heller να επεξεργάζεται τα τύμπανά του και τον Wagener όλα τα υπόλοιπα. Η μίξη και το mastering έγιναν από τον Christopher “Zeuss” Harris. Πραγματικά έχει γίνει εξαιρετική δουλειά και τολμώ να πω πως είναι η καλύτερη παραγωγή που έχει γίνει σε δίσκο των Raven.
Και ναι πραγματικά το “Metal City” είναι ένας γρήγορος στο σύνολο του δίσκος και ιδιαίτερα heavy. Ο John Gallagher είναι σε φόρμα με κραυγές και διάφορα φωνητικά στυλ, τα παρανοϊκά και περίεργα solos του Mark είναι παρόντα και ο Heeler είναι εξαιρετικός. Πολλές στιγμές παραπέμπουν σε παλαιότερες δουλειές των Raven αλλά δυστυχώς όμως αυτό που απουσιάζει από τα τραγούδια του δίσκου είναι η έμπνευση.
Με εξαίρεση το εξαιρετικό “Top Of The Mountain” με τις όμορφες φωνητικές αρμονίες, το υπέροχο solo και το κολλητικό refrain, το καταιγιστικό “Human Race” με την εναλλαγή ρυθμών και το ιδιαίτερα μελωδικό του lead στο μέσον του και το “Μοtorheadin’” αφιερωμένο στο Lemmy και τους Motörhead με απίστευτα solos, τα υπόλοιπα επτά τραγούδια του album είναι κατώτερα των προσδοκιών μου. Το πρώτο single της μπάντας και ομώνυμο του δίσκου “Metal City”, αφιερωμένο στη γενέτειρα πόλη τους το Newcastle και το “It’s So Easy” είναι απλά συμπαθητικά τραγουδάκια ενώ τα “The Power”, “Battlescarred”, “Break”, “When Worlds Collide” ακούγονται επιεικώς αδιάφορα στα αυτιά μου και το “Cybertron” δεν ακούγεται καν όντας το χειρότερο για μένα του δίσκου.
Αν είστε οπαδοί των Raven και σας άρεσε το “Extermination”, τότε θα σας αρέσει σίγουρα και το “Metal City”. Αν ποτέ δεν συμπαθήσατε τους Raven το “Metal City” δεν είναι σε καμία περίπτωση ο δίσκος που θα σας αλλάξει γνώμη. Αν δεν γνωρίζετε καν τους Raven ξεκινήστε από την αρχή με τα “Rock Until You Drop” και “Wiped Out”. Για μένα το “Metal City” δεν προσθέτει τίποτα, αλλά και ούτε αφαιρεί, στην ιστορία και της προσφορά της μπάντας.
5/10
Πάνος Πρέντζας
panos_1975@hotmail.com
